Επιχείρηση «σκούπα» στην Πάτρα: οι μάσκες του καρναβαλιού θα κρύψουν τη βαρβαρότητα;
*αναδημοσίευση της ανακοίνωσης Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων 3:27μμ, Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008

Εδώ και χρόνια η Πάτρα είναι ένας σταθμός στο ταξίδι χιλιάδων προσφύγων που, με την ελπίδα της διαφυγής προς τις χώρες της δυτικής Ευρώπης συγκεντρώνονται γύρω από το λιμάνι της πόλης. Πρόκειται για πρόσφυγες κατά κύριο λόγο από το Αφγανιστάν και το Ιρακινό Κουρδιστάν, σε πολύ μεγάλο ποσοστό ανήλικοι, πρόσφυγες από χώρες που μαστίζονται από τον πόλεμο, τη βία και τη φτώχια, αλλά και από τις «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Άστεγοι ή εγκατεστημένοι σε έναν αυτοσχέδιο καταυλισμό με παράγκες, οι πρόσφυγες της Πάτρας είναι οι σύγχρονοι παρίες του πολιτισμού μας, άνθρωποι χωρίς τα στοιχειώδη δικαιώματα, θύματα της παράλογης και ρατσιστικής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής και της αναλγησίας και εγκατάλειψης από το ελληνικό κράτος και τις τοπικές αρχές. Μη μπορώντας να πάνε ούτε μπροστά ούτε πίσω, λόγω της σκλήρυνσης της συνοριακής πολιτικής της Ε.Ε. και των απελάσεων προς την Ελλάδα που εγκαινίασε η σύμβαση του Δουβλίνου, αλλά μη μπορώντας και να ζήσουν στην Ελλάδα νόμιμα και με αξιοπρέπεια, λόγω της πλήρους άρνησης του δικαιώματος στο πολιτικό Άσυλο, ο αριθμός των προσφύγων που συνωστίζονται στο λιμάνι της Πάτρας αυξήθηκε σημαντικά τους τελευταίους μήνες.

Το Σάββατο 19/01/2008 οι άντρες του λιμενικού μοίρασαν πολύγλωσση ανακοίνωση στους πρόσφυγες όπου τους έλεγαν ότι πρέπει να φύγουν από το λιμάνι γιατί «παρεμποδίζουν την κυκλοφορία». Η ανακοίνωση αυτή σωστά θεωρήθηκε ως προειδοποίηση καθώς το ίδιο κιόλας βράδυ ξεκίνησαν διωγμοί και επιλεκτικές συλλήψεις από τον χώρο του λιμανιού εις βάρος των προσφύγων ενώ σύμφωνα με πληροφορίες αστυνομικές δυνάμεις από άλλες πόλεις της Ελλάδας έχουν φτάσει στην Πάτρα για να ενισχύσουν την τοπική αστυνομία. Εδώ και τρεις μέρες πρόσφυγες συλλαμβάνονται και κρατούνται στα κρατητήρια της Πάτρας χωρίς να γνωρίζουν για ποιο αδίκημα κατηγορούνται και τι τους περιμένει.

Είναι μάλλον φανερό πως οι τοπικές αρχές, εν’ όψει του εορτασμού του καρναβαλιού θέλουν να «καθαρίσουν» την Πάτρα με μια «επιχείρηση σκούπα» ενάντια στους πρόσφυγες. Φαίνεται πως στις μέρες μας, στην πολιτισμένη Ελλάδα οι πρόσφυγες, οι άνθρωποι που είναι διωγμένοι και έχουν ανάγκη, ισοδυναμούν με σκουπίδια που δεν πρέπει να φαίνονται στις όμορφες πόλεις μας τις μέρες γιορτής.

Καταδικάζουμε κάθε επιχείρηση εκφοβισμού των προσφύγων και κάθε επιλεκτική ή μαζική σύλληψή τους. Τόσο οι τοπικές αρχές όσο και η κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως δεν μπορούν να αντιμετωπίζουν κοινωνικά προβλήματα, όπως αυτό της προσφυγιάς με βία και καταστολή αλλά με κοινωνική πολιτική. Οι κάτοικοι της Πάτρας αλλά και όλοι οι κάτοικοι αυτής της χώρας πρέπει να αντισταθούν στις ξενοφοβικές και βάρβαρες λογικές των αρχών και να πιέσουν ώστε να γίνουν σεβαστά τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Καθημερινό φαινόμενο είναι πλέον η ύπαρξη χιλιάδων προσφύγων που κατακλύζουν την Ηρώων Πολυτεχνείου, τους χώρους γύρω από το καγκελόφρακτο λιμάνι, αλλά και τις γύρω κατοικημένες περιοχές. Έχουν πλημμυρίσει οι γύρω δρόμοι, τα πάρκα, ακόμα και οι είσοδοι των πολυκατοικιών. Άλλωστε ο πρόχειρος καταυλισμός που έχουν επιχειρήσει να φτιάξουν δεν μπορεί να αποτελέσει χώρο διαμονής ούτε για αδέσποτα ζώα.
Είναι φανερό ότι στην πόλη μας σήμερα ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Οι εκατοντάδες πολιτικοί πρόσφυγες, οι περισσότεροι Αφγανοί, βιώνουν καθημερινά άθλιες συνθήκες διαβίωσης, την πείνα, την έλλειψη στέγης, τις αρρώστιες, το κρύο. Μόνη διέξοδος η λαθραία επιβίβασή τους σε κάποιο καράβι για την Ευρώπη στην προσπάθεια αναζήτησης κάπου αλλού μιας καλύτερης τύχης, φεύγοντας από αυτό τον γολγοθά. Τα αποτελέσματα αυτού του φαινομένου είναι εμφανή και στις ζωές του συνόλου των συμπολιτών μας (προσφύγων και μη).
Το φαινόμενο αυτό δεν έχει μόνο τοπικά ή εθνικά χαρακτηριστικά. Δεν είναι τυχαίο πως τα τελευταία χρόνια το θέμα των πολιτικών προσφύγων πανευρωπαϊκά έχει πάρει πραγματικά ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Βασική αιτία είναι η επιλογή των Αμερικάνων και των Ευρωπαίων συμμάχων τους για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και γενικότερα η εμπόλεμη κατάσταση στις πατρίδες των προσφύγων, στη Μέση Ανατολή.
Αυτή η ιμπεριαλιστική πολιτική έχει παγιώσει μια συγκεκριμένη κατάσταση που όχι μόνο δημιουργεί αλλά και διογκώνει το ζήτημα. Οι «αντιτρομοκρατικοί» και «ανθρωπιστικοί» πόλεμοι στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στον Λίβανο καθώς και η πολιτική στήριξη αυταρχικών καθεστώτων που καταπιέζουν ολόκληρες εθνότητες όπως Ισραήλ (Παλαιστίνη), Τουρκία (Κουρδιστάν), είναι αυτοί που δημιουργούν μέχρι και σήμερα μεγάλα κύματα φυγής προς την Ευρώπη για αναζήτηση ασύλου. Ίδια είναι η και κατεύθυνση που δίνει η ΕΕ, στο βαθμό που οι πολιτικές της επιλογές δεν προωθούν την επίλυση του ζητήματος (δεν εφαρμόζει τις διεθνείς συνθήκες, επί της ουσίας στηρίζει συμμετέχοντας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις), αλλά αντιθέτως το αναπαράγει και εκμεταλλεύεται εκατοντάδες χιλιάδες πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες.
Το σύνολο των ελληνικών κυβερνήσεων μέχρι τώρα προσπαθούσε να αποσιωπήσει την κατάσταση που δημιουργείται ή ακόμα χειρότερα προσπαθούσε να αποτρέψει την έλευση πολιτικών προσφύγων στη χώρα μας με μια σειρά ιδιαίτερα σκληρά και απάνθρωπα πολλές φορές μέτρα.
Τώρα, όμως, που η κατάσταση έχει διογκωθεί και δεν μπορούν να την κρύψουν «κάτω από χαλάκι» επιλέγουν να δημιουργήσουν ξενοφοβικές, ρατσιστικές και εχθρικές τάσεις και συμπεριφορές του Πατρινού λαού απέναντι στους πρόσφυγες που καταφεύγουν στη χώρα μας.
Τέτοιες απόψεις όμως δεν θα εδραιωθούν. Άλλωστε ως Έλληνες ξέρουμε πολύ καλά από προσφυγιά, έχουμε βιώσει στο πετσί μας το πόσο οδυνηρό είναι να σε ξεριζώνουν απ' τον τόπο σου και να σε οδηγούν σε ένα ξένο και εχθρικό περιβάλλον. Οι μνήμες αυτών που έφευγαν για μετανάστες στη Γερμανία ή στις ΗΠΑ είναι ακόμα νωπές. Δεν θα κάνουμε όσα δεν θέλαμε να μας κάνουν.

Τι να γίνει στην Πάτρα

Για το λιμάνι της Πάτρας και την ίδια την πόλη το φαινόμενο έχει και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γιατί αποτελεί χώρο σύνδεσης και εξόδου των χωρών αυτών με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Γι' αυτό ένας μεγάλος αριθμός προσφύγων εγκλωβίζεται στην περιοχή προσπαθώντας να συνεχίσει την πορεία προς το άγνωστο, μιας και η χώρα μας δεν αποτελεί για αυτούς την καλύτερη επιλογή. Κι αυτό γιατί η Ελλάδα κατέχει την θλιβερή πρωτιά στις χώρες της ΕΕ στις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των προσφύγων και στην απόρριψη αιτήσεων πολιτικού άσυλου, που ξεπερνά το 99%.
Η κυβέρνηση και οι τοπικοί άρχοντες σιωπούν.
Η κυβέρνηση σήμερα υιοθετώντας μια πολιτική εγκληματοποίησης της μετανάστευσης επιλέγει όχι μόνο να μην επιλύσει το θέμα αλλά, με στόχο την μετατροπή του λιμανιού της Πάτρας σε καγκελόφραχτο φρούριο, χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ και τοπικούς παράγοντες σε μια προσπάθεια κατασυκοφάντησης των προσφύγων (εγκληματικότητα, διατάραξη της κοινωνικής λειτουργίας). Και δεν είναι λίγα τα φαινόμενα αστυνομικής και λιμενικής αυθαιρεσίας απέναντι στους πρόσφυγες με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα πρόσφατα γεγονότα στο λιμάνι, το μαχαίρωμα του 14χρονου κ.ά.





Στη λογική αυτή και με την πεποίθηση ότι οι πρόσφυγες δεν είναι το πρόβλημα αλλά έχουν προβλήματα , αποφασίσαμε τη συγκρότηση «Κίνησης υπεράσπισης των δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών» , υπερασπζόμενοι και το δικαίωμά μας να ζούμε όλοι κάτω από ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες.

Επιθυμούμε η μελλοντική μας δράση να συστηματοποιηθεί στους εξής άξονες :

α) στη διενέργεια πολιτικών εκδηλώσεων, ενεργειών, δυναμικών κινητοποιήσεων και κινήσεων για την διεκδίκηση της νομιμοποίησης των προσφύγων και μεταναστών - ριών, τη χορήγηση πολιτικού ασύλου (που στην πράξη έχει καταργηθεί), στην απλούστευση των απαιτούμενων διαδικασιών, στην κατάργηση κάθε αποκλεισμού και διάκρισης.

β) στην υπεράσπιση και διεύρυνση κοινωνικών δικαιωμάτων των προσφύγων και των μεταναστών (σε ζητήματα υγείας, παιδείας, εργασίας, σχέσεων με το κράτος-άδειών παραμονής και εργασίας κλπ), την καταγγελία και πάλη ενάντια σε κάθε αυταρχική και ρατσιστική συμπεριφορά (κρούσματα αστυνομικής βίας, προπαγάνδα ΜΜΕ και τοπικών παραγόντων).

γ) στην πάλη ενάντια στον ρατσισμό, στην ξενοφοβία και στον εθνικισμό.


Παράλληλα, το επόμενο διάστημα καλούμε το σύνολο της τοπικής κοινωνίας στη διενέργεια συγκεκριμένων δράσεων (διαδηλώσεις, παραστάσεις σε τοπικά αυτοδιοικητικά όργανα, εκδηλώσεις κ.α.) για την υλοποίηση των παραπάνω στόχων και τη διεκδίκηση των παρακάτω άμεσων αιτημάτων:

· Αναγνώριση πολιτικού ασύλου και των νομικών δικαιωμάτων όλων των πολιτικών προσφύγων της περιοχής - Τήρηση των διεθνών νομικών συνθηκών - Να σταματήσει άμεσα η εκμετάλλευση και η κακομεταχείριση των προσφύγων.

· Άμεση εύρεση και δημιουργία χώρου διαμονής - σταθμού φιλοξενίας που να ικανοποιεί τις απαραίτητες ανθρώπινες συνθήκες και με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις (Αναγκαίος αριθμός κλινών - Συσσίτιο - Ύδρευση - Αποχέτευση - Ηλεκτρισμό - Γραφείο νομικής υπηρεσίας για την νομική κάλυψή τους - Ιατρείο παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης).

· Άμεση τοποθέτηση επί του ζητήματος όλων των τοπικών αρμοδίων - Περιφέρεια - Νομαρχία - Δήμο.




Νυχτερινό Καταφύγιο Μπέρτολτ Μπρέχτ

. στους χειμωνιάτικους μήνες στέκεται ένας άνθρωπος
και παρακαλάει τους περαστικούς να πάρουν κανέναν άστεγο
.για μια νύχτα στο σπίτι τους.

Ο κόσμος δεν αλλάζει μ΄αυτό
Οι σχέσεις ανθρώπου με άνθρωπο δεν καλυτερεύουν,
Ο αιώνας της εκμετάλλευσης δε συντομεύεται μ΄αυτό.

Όμως μερικοί άνθρωποι αποχτούν ένα νυχτερινό καταφύγιο,
ο άνεμος κρατιέται μακριά τους για μια νύχτα,
Το χιόνι που τους προορίζονταν πέφτει στο γυμνό δρόμο.

Όμως, ο κόσμος δεν αλλάζει μ΄αυτό,
Οι σχέσεις ανθρώπου με άνθρωπο δεν καλυτερεύουν απ΄αυτό,
Ο αιώνας της εκμετάλλευσης δε συντομεύεται με κάτι τέτοια.

ΠΛΑΙΣΙΟ 15-16 /01/2008

ΕΝΑΣ ΘΕΡΜΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΞΕΚΙΝΑ…

Η φετινή χρονιά ξεκινά έχοντας πίσω της 2 χρόνια συνεχούς και οξυμένης πάλης του φοιτητικού κινήματος, το οποίο κατάφερε να δημιουργήσει ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο συσπειρώνοντας ανένταχτους φοιτητές, οργανωμένες φοιτητικές δυνάμεις, αλλά και ευρύτερα ριζοσπαστικά κομμάτια δασκάλων και καθηγητών εκφρασμένων μέσω της δράσης των συνδικαλιστικών τους οργάνων (ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΠΟΣΔΕΠ).

Το φοιτητικό κίνημα κατάφερε μέχρι τώρα να αποτρέψει την αναθεώρηση του άρθρου 16 και συνολικά τη συνταγματική αναθεώρηση , αλλά και να μπλοκάρει την εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου Πλαίσιο και να πετύχει την πλήρη απονομιμοποίηση του στο σύνολο σχεδόν της πανεπιστημιακής κοινότητας παρά τη ψήφιση του. Παρ’ όλα αυτά η επίθεση της κυβέρνησης συνεχίζετε σε πολλά μέτωπα μαζί όμως και ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος για υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, παράλληλα με τον αγώνα για υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης και των εργασιακών μας δικαιωμάτων , ο οποίος μπορεί να είναι νικηφόρος με όπλο τη συμπόρευση φοιτητών και εργαζομένων.

Η κυβέρνηση αρχίζει την επίθεση στο ασφαλιστικό

Επί χρόνια οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν εκπλήρωναν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους ασφαλισμένους. Αντίθετα «αξιοποίησαν» τα χρήματα των ταμείων στο χρηματιστήριο, σε ομόλογα και σε τραπεζικές καταθέσεις με μηδενικά επιτόκια, χρησιμοποιώντας τα αποθεματικά προς όφελος των επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα, τεράστια ποσά χαρίζονται κάθε χρόνο στην εργοδοσία, με διάφορες «ρυθμίσεις». Μετά από όλα αυτά, ενώ το κράτος και η εργοδοσία οφείλουν 8,7 και 8,2 δις (!!!) ευρώ αντίστοιχα στα ταμεία, απαιτούν από τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα τους νέους να πληρώσουν.

Στην σημερινή περίοδο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, το δικαίωμα στην εργασία, στην ασφάλιση και την αξιοπρεπή διαβίωση τίθεται υπό αμφισβήτηση. Η κατάργηση του 8ώρου, η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, η στασιμότητα και συρρίκνωση των μισθών και η υποχρέωση να αλλάζουμε συνέχεια δουλειά αποδιαρθρώνουν κάθε έννοια εργασιακών δικαιωμάτων και δημιουργούν ένα νεφελώδες τοπίο εργασιακής αβεβαιότητας.

Παρότι τα κυβερνητικά σχέδια δεν έχουν δημοσιοποιηθεί συνολικά, ήδη ακούγονται: αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μείωση των συντάξεων, αύξηση των εισφορών, περιορισμός των βαρέων και ανθυγιεινών. Οι αλλαγές αυτές που προωθούνται εγκαινιάζουν μία εποχή αντίθετη με αυτή που ίσχυε αρκετά χρόνια και χαρακτηριζόταν από κατακτήσεις των εργαζομένων, οι οποίες σταδιακά συρρικνώνονται. Η πολιτική των δύο κομμάτων εξουσίας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση στηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις αλλαγές αυτές. Η κυβέρνηση μετά από μια τετραετία που δεν τόλμησε να το αγγίξει ανακοινώνει την έναρξη λήψης μέτρων για το ασφαλιστικό. Με πρόσχημα την αύξηση του μέσου όρου ζωής και τα υποτιθέμενα «ρετιρέ», επιχειρεί να αλλάξει τη λογική του ασφαλιστικού.

Επιπλέον, φέτος έρχονται νέα μέτρα όπως η ενοποίηση ταμείων πράγμα που σημαίνει ότι τυχόν εύρωστα ταμεία θα ενοποιηθούν με άλλα που έχουν ελλείμματα, έτσι ώστε τα πρώτα να αναλάβουν τα προβλήματα των δευτέρων.

Η επίθεση στη παιδεία συνεχίζεται…..

Όσον αφορά την κοινοτική οδηγία για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών η κυβέρνηση προσπαθεί να την υιοθετήσει ,παρουσιάζοντάς την ως επιβεβλημένη από την ΕΕ. Η προσπάθεια αυτή δεν είναι κάτι καινούριο. Έρχεται να συμπληρώσει την αλυσίδα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και που ξεκίνησε με την ίδρυση του ΔΟΑΤΑΠ, αλλά και να υποκαταστήσει τις αποτυχημένες απόπειρες για αναθεώρηση του αρ.16.

Τα ΚΕΣ αποτελούν κέντρα κατάρτισης τα οποία ακολουθούν ένα ειδικευμένο πρόγραμμα σπουδών το οποίο έχει ως συνέπεια ο απόφοιτος να λαμβάνει ένα υπερειδικευμένο τίτλο σπουδών. Το συγκεκριμένο πιστοποιητικό κατάρτισης, το μόνο που εξασφαλίζει στο νέο εργαζόμενο είναι τη μονομέρεια στην απασχόληση και την εργασιακή ανασφάλεια. Πώς; Η υπερειδίκευση αυτή αφ’ ενός καθιστά τον εργαζόμενο ικανό να εργαστεί σε πολύ συγκεκριμένους τομείς και αφ’ ετέρου καταργεί κάθε δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Έτσι, αναγκάζεται να ευθυγραμμιστεί πλήρως στις απαιτήσεις του εκάστοτε εργοδότη.

Με την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των ΚΕΣ προωθείται μία εξίσωση προς τα κάτω των πτυχίων των ΑΕΙ, καθώς ισοτιμούνται με τους τίτλους σπουδών των ΚΕΣ. Επιπλέον τα ΚΕΣ θα λειτουργήσουν ως μοχλός πίεσης και για τα δημόσια πανεπιστήμια. Η αναγνώριση των τίτλων των κέντρων αυτών οδηγεί στην ανάπτυξη ανταγωνισμού μεταξύ αυτών και των δημοσίων πανεπιστημίων. Και αυτό γιατί το δημόσιο Πανεπιστήμιο θα είναι αναγκασμένο να προσαρμόζεται στα προγράμματα σπουδών που εκπονούν τα ΚΕΣ.

Όσον αφορά το νέο νόμο πλαίσιο παρά την απονομιμοποίηση του στο σύνολο σχεδόν της πανεπιστημιακής κοινότητας κάποιες διατάξεις του έχουν ήδη αρχίσει να εφαρμόζονται. Στα πλαίσια εφαρμογής του εντάσσετε και το προεδρικό διάταγμα που εκδόθηκε όσον αφορά τα συγγράμματα. Αυτό καταρχήν ορίζει ότι πρέπει να προτείνονται άνω του ενός συγγράμματα, χωρίς να διασφαλίζεται ότι η εξέταση θα γίνεται σε όποιο επιλέξει ο φοιτητής. Το χειρότερο όμως είναι ότι ορίζεται ένα σύγγραμμα ανά μάθημα. Ως σύγγραμμα σε πρώτη φάση θεωρείται το σύνολο των απαιτούμενων βιβλίων, η ύλη των οποίων θα πρέπει να μην επικαλύπτεται. Επειδή όμως πάντα υπάρχουν σημεία που αναφέρονται στα διαφορετικά συγγράμματα, η διάταξη οδηγεί στην περικοπή του αριθμού των δωρεάν βιβλίων.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

● Όχι στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση

● Να επιστραφούν στα ταμεία τα οφειλόμενα από κράτος και εργοδοσία

● Μπλοκάρισα-Απόσυρση του νόμου Ρέππα που ψηφίστηκε επί κυβερνήσεως

ΠΑΣΟΚ

● Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας

● Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ

● Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους

● Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο

● Όχι στο προεδρικό διάταγμα για τα συγγράμματα

● Όχι στην επιχειρούμενη αναθεώρηση του άρθρου 16 – Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια

● Κατάργηση των νόμων για Αξιολόγηση, ΔΟΑΤΑΠ, ΙΔΒΕ

● Ένα πτυχίο ανά αντικείμενο σπουδών

ΚΕΣ: Η επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο συνεχίζεται…

Από τον Οκτώβρη έληξε η προθεσμία ενσωμάτωσης της κοινοτικής οδηγίας 36/05 σχετικά με τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των ΚΕΣ. Η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε οτι θα την ενσωματώσει μέσα στο 2008.

Η οδηγία προβλέπει αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στα πτυχία των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών τα οποία είναι παραρτήματα ευρωπαϊκών πανεπιστημίων που οι τίτλοι σπουδών τους είναι αναγνωρισμένοι σε κάποια χώρα της ΕΕ. Η ενσωμάτωση της οδηγίας παρουσιάζεται σαν «εξωτερική δέσμευση» επιβαλλόμενη απο την ΕΕ. Στην πραγματικότητα, ακόμα και στο ίδιο το «ευρωσύνταγμα», η εκπαιδευτική πολιτική είναι ζήτημα του κάθε κράτους-μέλους, για αυτό η συγκεκριμένη οδηγία τυπικά δεν αφορά την ίδια την εκπαίδευση αλλά αναφέρεται και επηρεάζει μόνο τα επαγγελματικά δικαιώματα. Φυσικά καθόλου έτσι δεν είναι αφού μέσω της αναγνώρισης επαγγελατικών δικαιωμάτων στα ΚΕΣ δεν επιχειρείται κάτι διαφορετικό απο την ουσιαστική αναθεώρηση του άρθρου 16.

Τα ΚΕΣ είναι ιδιωτικές δομές εκπαίδευσης που λειτουργούν με όρους franchising (όπως το Carrefour ας πούμε) και παρέχουν 3ετείς καταρτίσεις πάνω σε υπερεξειδικευμένα γνωστικά αντικείμενα ή και σε συνονθυλεύματα ετερόκλητων αντικειμένων. Όλα αυτά επι πληρωμή και μέσα σε ένα αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας, χωρίς άσυλο και ελευθερίες, χωρίς φοιτητικό συνδικαλισμό, χωρίς ίχνος ακαδημαϊκού χαρακτήρα.

Είναι φανερό ότι η αναγνώριση τέτοιων ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων ως ακαδημαϊκών ιδρυμάτων έρχεται να παραγάγει τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα με την αναθεώρηση του άρθρου 16 που το κίνημα παιδείας πέταξε στο καλάθι των αχρήστων μαζί με το σύνολο της συνταγματικής αναθεώρησης, είναι στην ουσία επιβολή της αποτυχημένης αναθεώρησης του άρθρου 16 από την πίσω πόρτα. Έρχεται να συμπληρώσει το νόμο για το ΔΟΑΤΑΠ που εξισώνει τα 3ετή bachelor με τα 4ετή και 5ετή πτυχία σε μια κατεύθυνση διάσπασης των σπουδών και δημιουργίας 2 κύκλων κατά τη συνθήκη της Μπολόνια με σκοπό να παράγονται απόφοιτοι πολλών ταχυτήτων. Αυτές οι δομές θα λειτουργούν και μέσω του ανταγωνισμού σαν πολιορκητικός κριός για τα δημόσια Πανεπιστήμια ώστε να εφαρμόσουν όλους τους αναδιαρθρωτικούς νόμους και να προσαρμοστούν στο πλαίσιο λειτουργίας των ΚΕΣ. Ακριβώς λόγω της απελευθέρωσης της «αγοράς υπηρεσιών εκπαίδευσης» και της δημιουργίας του πανεπιστημίου super market διαλύεται κάθε επιστημονική πειθαρχία και καταργείται η συνοχή σπουδών και πτυχίων, προκύπτει η αναγκαιότητα να μετριούνται σκόρπιες δεξιότητες με ίσο τρόπο, αυτή την αναγκαιότητα καλύπει ο νόμος για την αξιολόγηση. Αν και τυπικά η οδηγία αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα ουσιαστικά με αυτή επανακαθορίζεται συνολικά η έννοια της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εφόσον τα ΚΕΣ αναγνωρίζονατι ως ακαδημαϊκά ιδρύματα που παρέχουν πτυχία με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Έτσι η κυβέρνηση αποκαλύπτει πλήρως το όραμα της για το πανεπιστήμιο: ένα υπερεξειδικευμένο αυταρχικό εκπαιδευτήριο που παράγει αποφοίτους αναλώσιμους χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και συλλογικές διεκδικήσεις. Τα πανεπιστήμια οδηγούνται στη διάσπαση των σπουδών σε 2 κύκλους αλλά και στην αναπροσαρμογή των γνωστικών αντικειμένων και των προγραμμάτων σπουδών στο υπερεξειδικευμένο πρότυπο των ΚΕΣ έτσι ώστε οι απόφοιτοι τους να ανταγωνίζονται τους αποφοίτους των ΚΕΣ στην ίδια αγορά εργασίας.

Γίνεται σαφές οτι η κοινοτική οδηγία 36/05 φέρνει την αναθεώρηση του άρθρου 16 απο την πίσω πόρτα. Ανάλογη πρέπει να είναι και η αντιμετώπιση της εκπαιδευτικής κοινότητας. Η αντιπαράθεση μας με την ενσωμάτωση της οδηγίας δεν είναι αντιπαράθεση με τους αποφοίτους των ΚΕΣ, δεν είναι συντεχνιακή. Πρώτον η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση είναι καθολική έννοια και όχι προνόμιο. Όταν πλήττεται κάπου και για κάποιους πλήττεται παντού και για όλους. Δεύτερον η ενσωμάτωση είναι κομμάτι της συνολικής εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης με στόχο να δημιουργήσει μια νέα μεγάλη και κερδοφόρα αγορά, την αγορά υπηρεσιών εκπαίδευσης αλλά κυρίως να παραγάγει ένα νέο μοντέλο εργαζόμενου απασχολήσιμου, ευέλικτου, διαρκώς επανακαταρτιζόμενου, χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση. Άρα μιλάμε για συνολική εξίσωση προς τα κάτω όλων των αποφοίτων,κάτι που θα επιδεινώσει την θέση όλων μας ως μελλοντικών εργαζομένων και μόνοι όλοι μαζί μπορούμε να την αποτρέψουμε.

Πάνω στη γενικευμένη εργασιακή ανασφάλεια και στο απάνθρωπο φίλτρο των πανελληνίων εξετάσεων στήνεται το εμπόριο ελπίδας και η επιχειρηματολογία των θιασωτών της ενσωμάτωσης με «λαϊκό» πρόσημο. Η απάντηση είναι να μην ανανεωθούν οι άδειες των ΚΕΣ που είναι παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, το κλείσιμό τους, η ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και η δημιουργία δημόσιου και δωρεάν μεταλυκειακού κύκλου τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης για όποιον δεν επιθυμεί να σπουδάσει. Παράλληλα επικαιροποιείται το αίτημα για ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση που καταργεί τον διαχωρισμό ΑΕΙ και ΤΕΙ που αναπαράγει συγκεκριμένες ιεραρχικές σχέσεις στην παραγωγή.

Έτσι διαλύεται κάθε βάση που θα μπορούσε να στηρίξει την ενσωμάτωση της οδηγίας και το εμπόριο ελπίδας μέσω της λειτουργίας των ΚΕΣ. Αναδεικνύεται έτσι ποιός τελικά πιέζει για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Η πραγματικότητα είναι το θέμα ανακινήθηκε από τον ευρωβουλευτή της ΝΔ Κ. Χατζηδάκη ο οποίος κατάθεσε και ανάλογη τροπολογία στην επιτροπή νομικών υποθέσεων και εσωτερικής αγοράς του ευρωκοινοβουλίου. Ακόμα οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με την αδειοδότηση των ΚΕΣ δημιούργησαν το έδαφος στο οποίο πατάει η οδηγία. Η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ δεσμεύονται μόνο από τον ίδιο τους τον εαυτό και από τις πολιτικές που έχουν συμφωνήσει και συνδιαμορφώσει με τους νεοφιλελεύθερους εταίρους τους και στο επίπεδο της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Το ότι αυτή η πολιτική δεν είναι αντικείμενο καταναγκασμού αλλά πολιτική «αρχών» των ελληνικών κυβερνήσεων φαίνεται και από την πρόθεση του Υπουργού Παιδείας να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και πλειοδοτώντας σε νεοφιλελευθερισμό προτάσσει την αναγνώριση και των παραρτημάτων αμερικανικών κολλεγίων πέρα από την κοινοτική οδηγία! Μέσα στις διακοπές των Χριστουγέννων ο υπουργός παιδείας συναντήθηκε με τον Ντάνιελ Σπεκχαρντ (πρέσβης των Η.Π.Α). Ο πρέσβης εκδήλωσε το έντονο ενδιαφέρον της αμερικάνικης κυβέρνησης για άμεση αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αμερικανικών κολλεγίων. Παράλληλα συμφωνήθηκε ταξίδι του Υπουργού στις ΗΠΑ με σκοπό την συνάντησή του με κυβερνητικά κλιμάκια της χώρας ώστε να προωθηθεί η αναγνώριση των αμερικάνικων κολλεγίων στην Ελλάδα. Όλο το επόμενο διάστημα οφείλουμε να πυροδοτήσουμε κινηματικές διαδικασίες στις σχολές και συνολικά στην κοινωνία για τη μη ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05. Πλέον ξέρουμε ότι δεν είναι ανίκητοι, μπορούμε να νικάμε, καταφέραμε να σταματήσουμε τη συνταγματική αναθεώρηση, η απάντηση μας δεν μπορεί παρά να είναι ανάλογη. Απαντάμε με όπλο τους συλλογικούς μας αγώνες, την ενωτική μας δράση και την αλληλεγγύη για ένα πραγματικά δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο που κοινωνικοποιεί τη γνώση και απελευθερώνει την κοινωνία.

Δράση της Διεθνούς Αμνηστίας για Γκουαντάναμο

Δράση της Διεθνούς Αμνηστίας για κλείσιμο του Γκουαντάναμο, σήμερα στην Αθήνα. Κείμενα και υπογραφές βουλευτών.

τελευταία τροποποίηση 12/1/2008 19:13

6 χρόνια Γουαντάναμο: Πείτε ΟΧΙ στις παράνομες κρατήσεις των Η.Π.Α.

Η αμερικάνικη κυβέρνηση, στον «πόλεμο» της «κατά της τρομοκρατίας», απαγάγει και «εξαφανίζει» ανθρώπους και τους κρατάει σε μυστικές τοποθεσίες όπου υποβάλλονται σε βασανιστήρια και άλλες μορφές κακομεταχείρισης, χωρίς ποτέ να περάσουν από δίκαιη δίκη και να κατηγορηθούν για κάποιο αδίκημα. Οι πρακτικές αυτές δεν έχουν κάνει τον κόσμο μας πιο ασφαλή. Αντιθέτως, παραβιάζουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Το κέντρο κράτησης των Η.Π.Α. στο Γουντάναμο είναι το σύμβολο αυτής της παρανομίας.

Η Διεθνής Αμνηστία αυξάνει την πίεση ζητώντας από βουλευτές σε όλο τον κόσμο να υπογράψουν μια διακήρυξη ενάντια στις παράνομες κρατήσεις των ΗΠΑ. Σήμερα παραδίδουμε στην αμερικάνικη κυβέρνηση τις υπογραφές 1.200 βουλευτών από όλο τον κόσμο, ανάμεσα τους και 26 έλληνες. (βλ. παρακάτω)

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ

Με τη βοήθεια σου μπορούμε να σταματήσουμε τις παράνομες κρατήσεις της αμερικάνικης κυβέρνησης. Μπες στο www.tearitdown.org και υπέγραψε τη διακήρυξη της Διεθνούς Αμνηστίας. Ζήτησε να κλείσει το Γουαντάναμο ως πρώτο βήμα για τον τερματισμό των παράνομων κρατήσεων των ΗΠΑ.

δες το κείμενο της εκθεσης στο

http://indy.gr/newswire/drasi-tis-diethnoys-amnistias-gia-gkoyantanamo

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ…. ΠΑΛΙ;;;;;

Ένα από τα σύμφυτα στοιχεία της ακαδημαϊκής μας ζωής είναι και η έντονη πολιτική και κοινωνική παρέμβαση. Δυστυχώς παρατηρείται το φαινόμενο της εγκατάλειψης αυτού του τομέα της ζωής μας από όλο και περισσότερους φοιτητές, σε σημείο που αυτά τα θέματα να τυγχάνουν μέριμνας μόνο από τις φοιτητικές παρατάξεις. Η κατάσταση αυτή δεν είναι τυχαία, σίγουρα όμως απομακρύνει πολλούς φοιτητές από τα κοινά που σε άλλες συνθήκες θα ήθελαν να συμμετάσχουν και να δραστηριοποιηθούν. Έτσι βλέπουμε ότι παρ’ όλο που τα ζητήματα των Γενικών Συνελεύσεων είναι φλέγοντα και άμεσα δε συμπληρώνεται καν ο αναγκαίος αριθμός της απαρτίας. Αυτή η κατάσταση οφείλει σαν σύλλογο να μας προβληματίσει, ώστε να παρθούν άμεσα μέτρα για την αποτροπή των χειρότερων…

Είναι ανάγκη, πλέον να αρχίσουμε να ξαναεμπιστευόμαστε τη Δημοκρατία. Είναι ανάγκη όλοι μαζί και ο καθένας μας ξεχωριστά να συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε και πρέπει να έχουμε λόγο για τα πράγματα που μας αφορούν, από τα πιο απλά ως τα πιο σύνθετα. Κυρίως όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι σε αυτόν τον κόσμο δεν είμαστε μόνοι μας. Κάθε φορά που επιλέγει κανείς να απέχει από μια συλλογική διαδικασία , αποφάσεις παίρνονται για αυτόν, χωρίς αυτόν. Κάθε φορά που απουσιάζει όχι μόνο δεν μπορεί να ακούσει πολλές και διαφορετικές απόψεις αλλά στερεί και από το συνάδελφό του να ακούσει τη δική του άποψη. Η συμμετοχή δεν είναι απλά ένα δημοκρατικό δικαίωμα, είναι υποχρέωση του κάθε φοιτητή.

Φυσικά, δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας στα υπαρκτά και πολύ σοβαρά προβλήματα που διώχνουν πολλά άτομα μακριά από τις συλλογικές διαδικασίες και τους χώρους δράσης. Συχνά στις συνελεύσεις επικρατεί χάος που καθιστά την παρακολούθηση αδύνατη: φωνές, ερωτήσεις που καταλήγουν σε μακροσκελείς τοποθετήσεις, παιχνίδια εντυπωσιασμού, μηδενικός σεβασμός στους ομιλητές των άλλων παρατάξεων και σχημάτων. Πώς απαιτούμε από κάποιον να παραστεί σε μια συνέλευση της σχολής μας υπό αυτές τις συνθήκες που δεν του δίνεται η δυνατότητα να εκφραστεί; Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας , αρνούμενοι ότι οι διαδικασίες δεν έχουν παρακμάσει και ότι η κατάσταση δεν κινδυνεύει να τελματώσει.

Στην κατεύθυνση αυτή καταθέσαμε στη συνέλευση της 11/12 ένα ψήφισμα για τους όρους διεξαγωγής των συνελεύσεων. Συγκεκριμένα προτείναμε ορισμένα διοικητικά μέτρα με στόχο τη βελτίωση της διαδικασίας (15λεπτες τοποθετήσεις, 3λεπτες ερωτήσεις και 5λεπτες απαντήσεις και συγκροτημένο προεδρείο). Η υπερψήφισή του είναι ένα θετικό βήμα που δείχνει τη θέληση για πιο δημοκρατικές συνελεύσεις. Βέβαια, η προβληματική αυτή κατάσταση σίγουρα δεν μπορεί να ανατραπεί με απλή αλλαγή των κανόνων διεξαγωγής μιας Γ.Σ. Το πρόβλημα πρώτα απ’ όλα είναι ζήτημα νοοτροπίας και έχει να κάνει με την ενεργοποίηση του κάθε φοιτητή. Με το δικαίωμα του καθενός και της καθεμίας να συνεισφέρει με τις αντιλήψεις του. Αν όλοι πειστούμε ότι η παρουσία μας στη συνέλευση έχει αποτέλεσμα, θα λυθεί και το πρόβλημα της απαρτίας. Οι κανόνες θα βοηθήσουν προς αυτήν την κατεύθυνση, διευκολύνοντας την παρακολούθηση και την συμμετοχή όλο και περισσότερων μη ενταγμένων φοιτητών. Είναι δικαίωμα και υποχρέωση όλων μας να μην αφήνουμε τις αποφάσεις στα χέρια άλλων. Εξάλλου,

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα…

Σχημα Εγκελαδου