Δ.Α.Ρ.Α.Σ. Πάτρας

«Επειδή η εργασία είναι χαρά και τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία»,
μειωμένη σύνταξη στα 75…
Η δημοσίευση από την μεριά της κυβέρνησης του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό, κάνει σε όλους τους εργαζόμενους ξεκάθαρο ότι απειλούνται δικαιώματα και κατακτήσεις χρόνων. Το νομοσχέδιο βασίζεται σε τρεις άξονες:
α) Υποχρεωτικές ενοποιήσεις ταμείων, που θα αποτελέσουν το όχημα για εξίσωση «προς τα κάτω» των δικαιωμάτων και περαιτέρω καταλήστευση των αποθεματικών.
β) Ουσιαστικές αυξήσεις των ορίων ηλικίας μέσω μηχανισμών όπως ο περιορισμός των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.
γ) Συρρίκνωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων, έτσι ώστε να ενισχυθεί η ιδιωτική ασφάλιση, μέσω της υποβάθμισης της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι πρέπει να μπει «μία τάξη» για να λυθεί το πρόβλημα του ασφαλιστικού. Από τα μέτρα της όμως γίνεται κατανοητό ότι ως πρόβλημα αντιλαμβάνεται τις υποχρεώσεις της απέναντι στους εργαζομένους και ως προνομιούχους βλέπει τις μητέρες, τους εργαζόμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά και τους νέους.
Τα κύρια όπλα της επιχειρηματολογίας της κυβέρνησης είναι ότι το σύστημα θα καταρρεύσει υπό το βάρος της έλλειψης πόρων και ότι αυξάνεται ο αριθμός των συνταξιούχων που αντιστοιχούν σε κάθε εργαζόμενο.
Αυτό που ξεχνάνε να μας πούνε είναι ότι το κράτος χρωστάει 8,7 δις ευρώ στα ταμεία και η μεγάλη ιδιωτική εργοδοσία άλλα 8,2 δις ευρώ. Η εισφοροδιαφυγή, υπολογίζεται πάνω από 5 δις ευρώ, ενώ η ανασφάλιστη εργασία αγγίζει πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζόμενους. Η κυβέρνηση όμως ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. αντί να βάλει σε μία τάξη τις οφειλές απέναντι στα ταμεία, που εδώ και τέσσερις δεκαετίες λεηλατούνται, αρχικά με την άτοκη κατάθεση των αποθεματικών τους στην Τράπεζα της Ελλάδας και τελευταία με την παράδοση τους στην κερδοσκοπία των χρηματαγορών, σχεδιάζει ακόμα χειρότερα μέτρα.
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ μάλιστα με επιχείρημα την κρίση βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συμφώνησαν στην δημιουργία «κουμπαρά κοινωνικής αλληλεγγύης» που θα χρηματοδοτείται από κοινωνικούς πόρους, από το ΦΠΑ και από τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων. Δηλαδή θα συντηρείται πάλι με λεφτά των εργαζομένων, θα δικαιολογήσει την αύξηση του ΦΠΑ (ενός φόρου που πλήττει κυρίως τους μισθωτούς) και την περαιτέρω εκποίηση των δημόσιων αγαθών μέσω των ιδιωτικοποιήσεων.
Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι παλιά αντιστοιχούσαν 4 εργαζόμενοι σ΄ έναν συνταξιούχο, ενώ σήμερα μόνο 1,7 εργαζόμενοι απέναντι σ΄ ένα συνταξιούχο. Αυτό το οποίο όμως «ξέχασε» είναι ότι αυτή η μείωση των εργαζομένων σε σχέση με τους συνταξιούχους υπεραντισταθμίζεται από την αύξηση της παραγωγικότητας. Αυτά που παράγει σήμερα ένας εργαζόμενος αντιστοιχούν σε αυτά που παρήγαγαν παλιά 4,5 εργαζόμενοι. Δηλαδή 1,7 εργαζόμενοι απέναντι σ΄ έναν συνταξιούχο, σημαίνει 7 σημερινοί εργαζόμενοι.
Αλλαγές στο ασφαλιστικό μπορούν να γίνουν υπέρ του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας. Πόροι για να στηριχθεί μια διαφορετική πολιτική υπάρχουν, απλά αντί να πάνε για τις δικές μας ανάγκες τροφοδοτούν τα κέρδη της εργοδοσίας. Κέρδη που αυξάνονται με τον υψηλότερο ρυθμό στην ευρωζώνη. (Οι ελληνικές επιχειρήσεις κερδίζουν τα περισσότερα στην Ευρώπη, το μερίδιο των κερδών είναι 56,1%, σε σχέση με 36,3%).

• Δημόσια, καθολική, κοινωνική, ασφάλιση για όλες και όλους – κανένας νέος ανασφάλιστος – αναβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών υγείας.
• Απόσυρση του νομοσχεδίου και κατάργηση όλων των αντιασφλιστικών νόμων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
• Να πληρώσουν κράτος και εργοδοσία τις οφειλές τους απέναντι στα ταμεία.