Εσύ με πόσα λαμπιόνια θα στολίσεις και φέτος

την θλίψη σου?

Επιτέλους. Και φέτος ήρθαν τα Χριστούγεννα που τόσους μήνες περιμέναμε. Δυστυχώς ,όμως, όπως φαίνεται ,δεν θα χιονίσει για να κάνει πιο παραμυθένιες τις διακοπές μας .Ξέρετε ,έτσι όπως μας έχουν πει ότι πρέπει να είναι.Όλοι θα θέλαμε λίγο χιόνι ,έτσι δεν είναι? Βέβαια τους άστεγους τους ξεχάσαμε αλλά δεν πειράζει .Συνεχίζουμε. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε να πάρουμε λαμπάκια και στολίδια για το σπίτι, περισσότερα από του γείτονα εν-νο-εί-ται , και στην έξοδο του super γαμάτου εμπορικού κέντρου να δώσουμε και κανένα ψιλό στους ανάπηρους επαίτες και τα παιδάκια με τα απλωμένα χέρια. Ασφαλώς, μια βόλτα στο στολισμένο κέντρο της πόλης είναι επιβεβλημένη, και ευχάριστη αφού οι άξιοι δημοτικοί μας άρχοντες φρόντισαν να ακούμε στους δρόμους χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια (last christmas, jingle bell και δεν συμμαζεύεται).Θεέ μου, τι ευτυχία! Αλλά κάτι δεν μας αρέσει. Είναι το γνωστό πονοκεφάλιασμα για τα δώρα .Θα αρέσει στο ανίψι μας το mp3 player που θα του πάρουμε ή να αρχίσουμε να ψάχνουμε για καμία camera 7 mpixel?Για κανένα πιο απλό δωράκι δεν νομίζω, θα είναι πολύ «λίγο» .Τι δεν θα είναι? Αφού έτσι μας λένε οι ωραίες διαφημίσεις της ωραίας τηλεόρασής μας.The more you consume,the better you feel .

Για την γαλοπούλα πρέπει να τρέξουμε φέτος ,γιατί με την απεργία στις 12/12 (από κάποιους γραφικούς που ζητούσαν δικαιώματα σε δουλειά και ζωή) ,χάσαμε λίγο την σειρά μας και απόσυντονίστηκε το πρόγραμμά μας. Τέλος , πρέπει να δούμε και για το ρεβεγιόν μας, σε ποια μπουζούκια θα γιορτάσουμε, και ασφαλώς να κλείσουμε τηλεόραση και ραδιόφωνα ,γιατί αυτές τις μέρες θα λένε βοήθεια σε άστεγους ,σε ορφανά και καμένες περιοχές .Δεν τα μπορούμε καθόλου αυτά ,γιατί μας στεναχωρούν και τέτοιες μέρες θέλουμε χαρά και ξεφάντωμα . Δεν θα σκάσουμε και πολύ .Αφού δεν είναι σπίτι μας και δεν πειράζουν τον «παράδεισό» μας, άσ’ τους έτσι .Το πολύ πολύ να δώσουμε κάνα 10εύρω , έτσι για να εξαγοράσουμε τις ενοχές μας .

Ουφ , επιτέλους ήρθαν Χριστούγεννα και θα περάσουμε υπέροχα και φέτος, όπως και πέρυσι ,και πρόπερσι και χρόνια τώρα. Έτσι μας έμαθαν και έτσι επιλέγουμε να συνεχίζουμε. Την πάρτη μας ,και μόνο. Ποιος ο λόγος να παλέψουμε κοινωνική δικαιοσύνη ,για ισότητα ,για προστασία του περιβάλλοντος ,για ελευθερίες ,για δικαιώματα ,για υγεία ,για ασφάλιση ,για παιδεία και αξιοπρέπεια στην ύπαρξή μας ? Μάλλον θα σκοτίσουμε το κεφάλι

μας ,αν καταπιαστούμε με αυτά. Υγεία να έχουμε για να μπορούμε να κάνουμε μαμ , … , και νάνι .Ναι ,υγεία να έχουμε ,είναι η χρυσή συνταγή για να περνάμε καλά εμείς κι οι εαυτούληδές μας , οι εαυτούληδές μας. Εαυτούληδες…

ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ

Το εκπαιδευτικό κίνημα του προηγούμενου διαστήματος πέτυχε σημαντικές νίκες. Αυτό όμως δεν αρκεί για να αποθαρρύνει την κυβέρνηση, που δηλώνει ρητά ότι η νεοφιλελεύθερη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση θα συνεχιστεί. Επόμενος κρίκος στην αλυσίδα των μεταρρυθμίσεων, μετά το άρθρο 16, το νόμο πλαίσιο, τα ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, Αξιολόγηση, τις πιστωτικές μονάδες είναι τα μεταπτυχιακά και η έρευνα, ένα πεδίο όπου ήδη εφαρμόζονται πτυχές αυτής της πολιτικής. Η απλήρωτη εργασία, τα δίδακτρα, οι εντατικοποίηση και η έλλειψη συλλογικών διεκδικήσεων είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Μια προσεκτική ματιά στα νομοσχέδια φανερώνει ότι πρόθεση του υπουργείου δεν είναι να λύσει τα μείζονα προβλήματα των μεταπτυχιακών σπουδών, αλλά να αποκρύψει τον πραγματικό τους ρόλο, να βαθύνει σε αυτές τη λογική της αγοράς, τις αξίες της «ανταγωνιστικότητας» και να μειώσει το κόστος συντήρησής τους στο ελάχιστο.

Πρώτα όμως πρέπει να αναγνωρίσουμε το σκοπό ενός μεταπτυχιακού στον σύγχρονο εκπαιδευτικό μηχανισμό. Η πλειοψηφία των φοιτητών που επιλέγουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους μετά το πτυχίο, το κάνουν με μοναδικό σκοπό να βρουν δουλειά ευκολότερα και με καλύτερες αποδοχές και όχι γενικά και αόριστα για να αποκτήσουν περισσότερες γνώσεις. Δηλαδή, στην πράξη η αξία του πτυχίου υποβαθμίζεται εδώ και χρόνια «δια της πλαγίας οδού», ενώ παράλληλα επιτελείται και μια διαδικασία διαχωρισμού των αποφοίτων των σχολών σε αυτούς που συνεχίζουν και σε αυτούς που εντάσσονται άμεσα στην παραγωγική διαδικασία, με αποτέλεσμα τη διάσπαση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, μια εκπαίδευση πολλών ταχυτήτων και το βάθεμα του διαχωρισμού πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας. Σε τελική ανάλυση, με τους νέους νόμους για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα, η κυβέρνηση προσπαθεί να βαθύνει το ρόλο τους και να εδραιώσει τη νεοφιλελεύθερη λογική σε αυτή τη βαθμίδα της εκπαίδευσης.

Έρευνα

Η κρατική χρηματοδότηση της έρευνας στην Ελλάδα ανέρχεται στο 0.55% του προϋπολογισμού. Το ποσοστό αυτό είναι μικρότερο όχι μόνο από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο (2.5%) αλλά και από το αντίστοιχο ποσοστό κάθε άλλης χώρας της Ε.Ε των 27. Σύμφωνα με το υπουργείο όμως, το πρόβλημα είναι οι αλληλοεπικαλύψεις στην ερευνητική διαδικασία και η κατ' επέκταση σπατάλη πόρων. Για να το αντιμετωπίσει φτιάχνει μία δαιδαλώδη, γραφειοκρατική και οπωσδήποτε δυσλειτουργική δομή πέντε επιτροπών που η μία θα συμβουλεύει την άλλη και όλες μαζί την διυπουργική επιτροπή που θα αποτελείται από τον πρωθυπουργό και δώδεκα υπουργούς και θα έχει τον τελευταίο λόγο για την κατεύθυνση στην οποία θα πρέπει να κινηθεί συνολικά η έρευνα στην χώρα. Σε αυτές τις επιτροπές δε θα συμμετέχει εκπρόσωπος των πανεπιστημιακών ή των φοιτητών. Αντίθετα θα συμμετέχουν ερευνητές «εγνωσμένου κύρους», δηλαδή οι ευνοούμενοι της κάθε κυβέρνησης, καθώς και εκπρόσωποι των επιχειρήσεων οι οποίοι έχουν ως σκοπό «να μεταφέρουν ερεθίσματα από τον κόσμο της αγοράς», όπως αναφέρεται στο κείμενο του νομοσχεδίου.

Η κυβέρνηση όμως αλλάζει και την σύσταση των Δ.Σ. των ερευνητικών κέντρων. Συγκεκριμένα, στο ΔΣ κάθε ερευνητικού κέντρου θα τοποθετείται και ένα μέλος διορισμένο από την κυβέρνηση, ενώ δημιουργούνται σε όλα τα ερευνητικά κέντρα Επιστημονικά Συμβούλια στα οποία συμμετέχουν υποχρεωτικά εκπρόσωποι των επιχειρήσεων. Αυτό προφανώς σημαίνει ότι η έρευνα θα είναι απροκάλυπτα κατευθυνόμενη, έως και μεροληπτική, όταν αυτό επιβάλλει το συμφέρον της εκάστοτε επιχείρησης. Ιδιαίτερα τώρα που η κυβέρνηση έχει δικαίωμα να χρηματοδοτεί «κατά προτεραιότητα» τα ερευνητικά προγράμματα που αυτή επιθυμεί, είναι φανερό ποια θα υλοποιούνται τελικά και ποια όχι.

Όλοι καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι στόχος τους είναι Ερευνητικά Ινστιτούτα «τυπικά δημόσια», αλλά πλήρως ελεγχόμενα και οικονομικά εξαρτημένα, που παράγουν έρευνα για επιχειρήσεις αγνοώντας τις κοινωνικές ανάγκες. Και βέβαια, όταν υπάρχει ανάγκη, τα ιδιωτικά ερευνητικά κέντρα, που έμμεσα χρηματοδοτούνται από το κράτος, μπορούν να προσφέρουν τη διακριτική τους βοήθεια.

Μεταπτυχιακά

Έχει αξία να τονίσουμε ότι οι προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές είναι άμεσα συνδεδεμένες και δεν είναι τυχαίο ότι οι μεταρρυθμίσεις στα μεταπτυχιακά είναι στην ουσία ο «δούρειος ίππος» της νεοφιλελεύθερης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Οι ίδιοι άξονες που απασχόλησαν το φοιτητικό κίνημα το προηγούμενο διάστημα είναι και εδώ παρόντες.

Κύριο χαρακτηριστικό του νομοσχεδίου είναι η αναγνώριση και χρησιμοποίηση των πιστωτικών μονάδων και των Μεταπτυχιακών Διπλωμάτων Ειδίκευσης (ΜΔΕ), με κύριο στόχο την εξατομίκευση και απαξίωση των πτυχίων και τη προώθηση των δύο κύκλων σπουδών, σύμφωνα με τη λογική της Μπολόνια. Απαραίτητη προϋπόθεση για την ίδρυση προγραμμάτων είναι η αντιστοίχηση των μαθημάτων με συγκεκριμένες «Πιστωτικές» (όχι «Διδακτικές») Μονάδες (credits). Το σύστημα των Πιστωτικών Μονάδων εισάγεται και στο προπτυχιακό επίπεδο για να ποσοτικοποιήσει την επιστημονική γνώση (με βάση το φόρτο εργασίας και όχι τον όγκο γνώσης) και να διασπάσει τα πτυχία και τα γνωστικά αντικείμενα καθώς και να μας εντάξει σε ένα διαρκές κυνήγι πιστωτικών μονάδων και δεξιοτήτων για την αγορά. Ακόμη περισσότερο, για να μπορεί ένας φοιτητής να κάνει διδακτορικό θα πρέπει να έχει αναγκαστικά ήδη ΜΔΕ, που σημαίνει ότι υποβαθμίζεται η αξία και αυτάρκεια του πτυχίου σε ακαδημαϊκό και επαγγελματικό επίπεδο.

Επίσης, η χρηματοδότηση του μεταπτυχιακού μπορεί να γίνεται από ιδιώτες, κάτι που σημαίνει ότι μια επιχείρηση θα μπορεί να ελέγχει την εκπαιδευτική διαδικασία, να την κατευθύνει προς όφελός της και να δίνεται έτσι βάρος μόνο σε τομείς «κερδοφόρους», αγνοώντας άλλους τομείς που μπορεί να προωθούν την επιστήμη και να συμβάλλουν στην κοινωνική ευημερία, αλλά δεν αποδίδουν άμεσο κέρδος. Είναι προφανές άλλωστε, ότι κανένας ιδιώτης δε θα χρηματοδοτούσε ένα πρόγραμμα για τη βασική έρευνα καθεαυτή, ενώ θα ενδιαφερόταν άμεσα για άλλα που να παράγουν άμεσα, συγκεκριμένα προϊόντα προς εκμετάλλευση. Είναι επίσης προφανές, ότι οι θεωρητικές επιστήμες (και όσες ακόμα δεν παράγουν οικονομικά εκμεταλλεύσιμα αποτελέσματα) δε θα έχουν πια μεταπτυχιακά λόγω έλλειψης πόρων. Σημαντικό στοιχείο στις μεταπτυχιακές σπουδές είναι και τα δίδακτρα, τα οποία υπήρχαν και στο παρελθόν. Όμως τώρα κάθε τμήμα θα μπορεί να χρηματοδοτεί μόνο ένα πρόγραμμα με κρατικούς πόρους. Αυτό σημαίνει ότι τώρα τα δίδακτρα γενικεύονται, ακόμα και σε τμήματα που δεν υπήρχαν, και οι φοιτητές θα αναγκαστούν από το νόμο να αναζητήσουν άλλους πόρους, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ακόμη, για την εκπόνηση διδακτορικών τα οποία θα γίνονται κυρίως στα Ερευνητικά Πανεπιστημιακά Ινστιτούτα (ΕΠΙ)που προβλέπονται από το ν/σ προγράμματος από εδώ και πέρα, το οικείο τμήμα θα πρέπει να έχει υποβληθεί στην διαδικασία «εξωτερικής αξιολόγησης». Δηλαδή, όποιο τμήμα αντιλαμβάνεται την «αξιολόγηση» ως αντιακαδημαϊκή (στον σχετικό νόμο δεν έχουν οριστεί καθαρά τα κριτήρια της «αξιολόγησης» αλλά είναι σίγουρο πως θα έχουν ως βάση την μεγιστοποίηση του επιχειρηματικού κέρδους) και δεν την εφαρμόζει θα τιμωρείται με την απαγόρευση ίδρυσης ΕΠΙ και κατά συνέπεια τον ασφυκτικό περιορισμό των διδακτορικών. Εδώ πια μιλάμε για καθαρό εκβιασμό σε όσες σχολές προβάλουν αντίσταση στα σχέδια του υπουργείου και των προσφιλών του επιχειρήσεων.

Συν τοις άλλοις, οι υποψήφιοι διδάκτορες είναι υποχρεωμένοι να παράσχουν τον πρώτο χρόνο εκπαιδευτικές υπηρεσίες στο πανεπιστήμιο. Ενισχύεται έτσι η μαύρη εργασία που ως γνωστό γίνεται κατά κόρον στο πανεπιστήμιο και μάλιστα δεν κατοχυρώνεται καμία αμοιβή. Αυτό που το νομοσχέδιο αντιπροτείνει είναι ωριαία αντιμισθία υπό προϋποθέσεις.

Τέλος, οι φοιτητές δεν έχουν εκπρόσωπο στα Δ.Σ. των Ερευνητικών Πανεπιστημιακών Ινστιτούτων και από την Συντονιστική Επιτροπή των ΠΜΣ έχουν αποκλειστεί οι εκπρόσωποι των φοιτητών, όπως προβλέπονταν και από τον προηγούμενο νόμο. Αυτό εντείνει την αυθαιρεσία και μειώνει τον έλεγχο των φοιτητών, άρα και τις διεκδικήσεις μας σε έναν πολύ ευαίσθητο και σημαντικό τομέα για την εκπαιδευτική διαδικασία.

Είναι προφανές ότι τα νομοσχέδια αυτά υλοποιούν βασικά κομμάτια της αντι-εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Η μόνη απάντηση είναι η συγκρότηση συλλογικών αντιστάσεων, η οργανωμένη αντίδραση στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και η πιο ενεργή συμμετοχή και των ίδιων των μεταπτυχιακών φοιτητών/τριων στο εκπαιδευτικό κίνημα .

ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ Κ. ΠΑΠΠΑ

Στις 21 Απριλίου 2007, 40 χρονιά μετά την κατάλυση της δημοκρατίας από τους πραξικοπηματίες στρατιωτικούς, μέλη της Νεολαίας Συνασπισμού και ανένταχτοι φοιτητές πραγματοποίησαν ακτιβισμό στο Σπαθί της Κομοτηνής, το οποίο οικοδομήθηκε επί Χούντας με βαθύ μιλιταριστικό συμβολισμό και αποτελεί το πιο επιβλητικό κατάλοιπο του καθεστώτος στην πόλη της Κομοτηνής.

Σκοπός του ακτιβισμού ήταν αναρτηθεί το πανό στο οποίο αναγραφόταν το σύνθημα "Χούντα δε γνωρίσαμε μα ούτε και ελευθερία κάτω της Χούντας τα μνημεία" το οποίο παρουσιάζει ελάχιστες διαφορές με το επίκαιρο πια "Ψωμί Παιδεία Ελευθερία".Στόχος του ακτιβισμού ήταν να καταδείξει την προέλευση του χουντικού μνημείου μα και να αφυπνίσει τις συνειδήσεις των κατοίκων της Κομοτηνής οι οποίοι θεωρούν πως το Σπαθί αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό της πόλης. Τα μέλη της Νεολαίας του Συνασπισμού και οι ανένταχτοι φοιτητές και φοιτήτριες που συμμετείχαν, στην προσπάθεια ανάρτησης του πανό βρεθήκανε αντιμέτωποι με τις δυνάμεις καταστολής οι οποίοι έθεσαν το τελεσίγραφο της απόσυρσης του πανό η της έναρξης των προσαγωγών.

Οι σκηνές που ακολούθησαν απεικόνιζαν τους ένστολους άνδρες των ΜΑΤ να ξυλοκοπούν τους διαδηλωτές, με αποτέλεσμα ένας συμφοιτητής μας να μεταφερθεί στο νοσοκομείο και δυο άλλοι να συλληφθούν, ένας εκ των οποίων διώκεται ακόμα. Το γεγονός ότι δεν υπήρχε καμιά πρόκληση από τους διαδηλωτές και η βίαιη επέμβαση της αστυνομίας ήταν εντελώς αναίτια επιβεβαιώθηκε από την ιδία : όταν ο αστυνομικός διευθυντής αντιλήφθηκε πως οι εικόνες βίας μαγνητοσκοπούνται επιχείρησε να κατασχέσει το δημοσιογραφικό υλικό. Όλα αυτά δε μπορούν να νοηθούν αποκομμένα από τη βίαιη καταστολή που βιώσαμε στους δρόμους ως φοιτητές κατά τη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος αλλά και όλοι όσοι αγωνίζονται συλλογικά (μαθητές, δάσκαλοι, συνταξιούχοι)

Ο Κώστας Παππας, φοιτητής του ΔΟΣΑ, διώκεται ποινικά με την κατηγορία της απείθειας με το πρόσχημα ότι δεν επέδειξε την ταυτότητα του. Πως όμως θα μπορούσε αφού ήταν ήδη δεμένος με χειροπέδες; Στο πρόσωπο του Κ.Παππά διώκεται κάθε είδους αγώνας σε οτιδήποτε μας καταπνιγεί και υποθηκεύει τα κεκτημένα δικαιώματα μας. Οποιαδήποτε αντίσταση ενάντια σε αυτό που αποφασίζεται για εμάς χωρίς εμάς, οποιαδήποτε διαφορετική φωνή που στόχος της είναι να αμφισβητήσει και να δημιουργήσει ρήξεις. Με τη δίωξη του Κ.Παππα διαφαίνεται ξεκάθαρα η προσπάθεια ποινικοποίησης των συλλογικών αγώνων και εκφοβισμού μας για περαιτέρω αγώνες.

Στις 29 Ιανουαρίου πραγματοποιείται η δίκη του Κ.Παππα και πρέπει να είμαστε όλοι και όλες εκεί όχι μόνο για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας αλλά και για να διασφαλίσουμε πως κανένας αγώνας δε θα περιοριστεί, δε θα καταπνιγεί. Κανένας αγώνας δεν ποινικοποιείται.

ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Έχετε πραγματικά σβήσει την τηλεόρασή σας;
Σε μια μελέτη που διεξήγαγε το 2001 ο ΟΟΣΑ, υπολογίστηκε ότι η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας από την κατάσταση αναμονής των ηλεκτρικών συσκευών (stand-by) ανέρχεται σε 13% της οικιακής χρήσης ηλεκτρικής ενέργειας στις χώρες του ΟΟΣΑ. Προσπάθειες που έγιναν για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα μέσω λήψης μέτρων σε εθελοντική βάση δεν έχουν παρουσιάσει μέχρι στιγμής αξιοσημείωτα αποτελέσματα.

Κι όμως, είναι πολύ εύκολο να καταναλώνουμε λιγότερη ενέργεια. Η εξοικονόμηση ενέργειας και η ενεργειακή αποδοτικότητα είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης
Το WWF καλεί τις κυβερνήσεις να στοχεύσουν σε μείωση τουλάχιστον του 1% της εγχώριας κατανάλωσης ενέργειας ετησίως μέσω μέτρων για την εξοικονόμηση ενέργειας. Αυτή η ενεργειακή μείωση μπορεί να επιτευχθεί διατηρώντας παράλληλα μία οικονομική ανάπτυξη της τάξης του 1-2%, όπως έχει προβλεφθεί. Υπάρχουν διαθέσιμα πολλά μέτρα και τεχνολογίες, που αν υλοποιηθούν μπορούν να συμβάλουν σε ένα ετήσιο ποσοστό αύξησης της ενεργειακής αποδοτικότητας 3% ή και περισσότερο στις ευρωπαϊκές οικονομίες.

Δε χρειάζεται να περιμένουμε να κινητοποιηθούν οι πολιτικοί. Είναι εύκολο να καταναλώνουμε λιγότερη ενέργεια!

Μπορείτε να αρχίσετε, σήμερα κιόλας, να περιορίζετε τη δική σας σχετιζόμενη με την υπερθέρμανση του πλανήτη ρύπανση. Με ποιον τρόπο; Περιορίζοντας τη σπατάλη ενέργειας, και χρησιμοποιώντας περισσότερη "καθαρή" ενέργεια. Παραθέτουμε ορισμένες συμβουλές:

Στο σπίτι:

• Εάν πρόκειται να αγοράσετε ηλεκτρικές συσκευές προμηθευθείτε μοντέλα με όσο μεγαλύτερη ενεργειακή αποδοτικότητα αντέχει ο προϋπολογισμός σας. Μπορεί να είναι ακριβότερα, αλλά βγάζουν ό,τι σας κόστισαν μέσω των χαμηλότερων λογαριασμών του ηλεκτρικού που σας έρχονται.

• Αντικαταστήστε τους λαμπτήρες που χρησιμοποιείτε πιο πολύ με λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας. Είναι ακριβότεροι από τους συνηθισμένους, αλλά τελικά εξοικονομείτε χρήματα επειδή καταναλώνουν μόνο περίπου το 1/4 της ηλεκτρικής ενέργειας και δίνουν τον ίδιο φωτισμό. Επιπλέον, έχουν τουλάχιστον τετραπλάσια διάρκεια ζωής από έναν κανονικό λαμπτήρα!

• Σβήνετε τα φώτα όταν δεν τα χρειάζεστε.

• Μην αφήνετε σε κατάσταση αναμονής (stand by), αλλά σβήνετε πραγματικά τις ηλεκτρικές συσκευές (τηλεοράσεις, βίντεο, στερεοφωνικά, υπολογιστές) όταν δεν τις χρησιμοποιείτε.

• Φράξτε τις χαραμάδες των κουφωμάτων σε πόρτες και παράθυρα. Τα ρεύματα αέρα κάνουν το σπίτι σας να χάνει ενέργεια.

• Μονώστε τον θερμοσίφωνά σας, τη σοφίτα, τα πατώματα και τους τοίχους. Τοποθετήστε αλουμινόχαρτο πίσω από τα καλοριφέρ που ακουμπάνε σε εξωτερικούς τοίχους.

• Τοποθετήστε ηλιακούς συλλέκτες στη στέγη του σπιτιού σας. Έτσι μετατρέπετε το σπίτι σας σε σταθμό παραγωγής ενέργειας!

• Χρησιμοποιείτε το πλυντήριο ρούχων ή το πλυντήριο πιάτων μόνο όταν είναι γεμάτο. Χρησιμοποιείτε σκόνη πλυσίματος κατάλληλη για πλύσιμο σε χαμηλή θερμοκρασία, και προτιμάτε τα οικονομικά προγράμματα.

• Κατεβάστε το θερμοστάτη της θέρμανσης κατά 1^oC. Χρειάζεται πραγματικά να θερμαίνετε το σπίτι σας σε θερμοκρασία άνω των 22^oΚελσίου; Είναι τεράστια η ποσότητα ενέργειας που απαιτείται. Αντ' αυτού, φορέστε ένα πουλόβερ.

• Μην αφήνετε την πόρτα του ψυγείου ανοιχτή περισσότερο χρόνο από όσο είναι απαραίτητο. Αφήνετε το ζεστό φαγητό να κρυώσει εντελώς πριν το βάλετε στο ψυγείο ή στον καταψύκτη. Κάνετε τακτικά απόψυξη και ρυθμίστε το ψυγείο στη σωστή θερμοκρασία. Εάν το επιτρέπει ο χώρος σας, μην τοποθετείτε δίπλα-δίπλα ηλεκτρικές κουζίνες με ψυγεία ή καταψύκτες.

Στη δουλειά ή στο σχολείο:
Πολλές από τις συμβουλές που ισχύουν για το σπίτι, ισχύουν και για το χώρο εργασίας και για το σχολείο. Επιπροσθέτως, όμως, μπορείτε να κάνετε και τα ακόλουθα:

• Φροντίστε να γίνει ένας «ενεργειακός έλεγχος» στα κτίριά σας. Ειδικοί θα σας αναλύσουν πού σπαταλάτε ενέργεια και τι μπορείτε να κάνετε γι' αυτό. Ζητήστε από την εταιρεία σας να κάνει έναν έλεγχο όλης της χρήσης ενέργειάς της, συμπεριλαμβανόμενων των διαδικασιών παραγωγής και των οχημάτων, και να αναζητήσει κι άλλους τρόπους εξοικονόμησης ενέργειας. Κάτι αντίστοιχο μπορεί να γίνει και στο σχολείο σας.

• Αγοράζετε εξοπλισμό γραφείου (υπολογιστές, φωτοτυπικά, εκτυπωτές) με τη μεγαλύτερη ενεργειακή αποδοτικότητα: έτσι εξοικονομείτε χρήματα από τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος.

• Σβήνετε την οθόνη του υπολογιστή, όταν κάνετε διάλειμμα.

• Εξοικονομήστε χαρτί (και την ενέργεια που χρησιμοποιείται για την παραγωγή του) τυπώνοντας και στις δύο πλευρές, και ανακυκλώνοντας το χρησιμοποιημένο χαρτί.

Όταν είστε στο δρόμο:

• Όταν είναι να κάνετε μικρές διαδρομές, αφήστε το αυτοκίνητο στο σπίτι.

• Χρησιμοποιείτε ποδήλατο για μικρές διαδρομές και ψώνια στη γύρω περιοχή. Έτσι διατηρείτε και τη φόρμα σας!

• Για τις μεγαλύτερες διαδρομές, χρησιμοποιείτε περισσότερο τις δημόσιες συγκοινωνίες, όπως λεωφορεία, μετρό, τρένο.

• Μοιραστείτε διαδρομές με αυτοκίνητο με συναδέλφους ή φίλους - μέχρι και 1/3 των διαδρομών που γίνονται με αυτοκίνητο αντιστοιχεί στην καθημερινή μας διαδρομή μέχρι τη δουλειά.

• Εάν πρέπει να αγοράσετε αυτοκίνητο, αγοράστε ένα με υψηλή αποδοτικότητα στα καύσιμα, που να είναι φιλικό στο περιβάλλον. Έτσι θα εξοικονομείτε χρήματα, και δε θα απελευθερώνεται διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

• Όταν περιμένετε μέσα στο αυτοκίνητο, σβήνετε τη μηχανή.

• Βεβαιωθείτε ότι τα ελαστικά σας έχουν τη σωστή ζυγοστάθμιση - μπορείτε έτσι να εξοικονομήσετε μέχρι και το 5% του κόστους της βενζίνης.

• Βγάζετε τη σχάρα του αυτοκινήτου και παίρνετε τα βαριά αντικείμενα από το πόρτ μπαγκάζ όταν δεν τα χρησιμοποιείτε.

πηγη:wwf hellas

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

Τα τελευταία δύο χρόνια, ύστερα από δεκαετίες σιωπής και αδράνειας το φοιτητικό κίνημα κατάφερε όχι μόνο να αναγεννηθεί και να μαζικοποιηθεί αλλά και να πετύχει σημαντικές υλικές νίκες μπροστά στην αντιδραστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που προωθείται από την κυβέρνηση και υποστηρίζεται από την αξιωματική αντιπολίτευση. Στην πρώτη φάση του το φοιτητικό κίνημα κατάφερε να παγώσει το νομοσχέδιο που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επεδίωκε να περάσει στο θερινό τμήμα της Βουλής. Ενώ στη δεύτερη φάση του το Γενάρη-Φλεβάρη-Μάρτη κατάφερε να σπάσει τη δικομματική συνεννόηση γύρω από την αναθεώρηση του άρθρου 16, να σταματήσει ολόκληρη την αντιδραστική συνταγματική αναθεώρηση που είχε ως στόχο την ευρεία εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών όπως η δημόσια δωρεάν παιδεία. Το φοιτητικό κίνημα απέκτησε τέτοια δυναμική λόγω της ενωτικής δράσης όλων των αριστερών δυνάμεων όπου μαζί με τους ανένταχτους φοιτητές δημιούργησαν ένα στέρεο πλαίσιο διεκδικήσεων γύρω από τα κοινά επίδικα. Επιπλέον το κίνημα κατάφερε να ενεργοποιήσει και να ριζοσπαστικοποιήσει ένα μεγάλο μέρος φοιτητών, κατάφερε να διαμορφώσει ισχυρές κοινωνικές συμμαχίες ανάγοντας την παιδεία σε μείζον κοινωνικό ζήτημα και απέδειξε ότι με συλλογικούς κοινωνικούς αγώνες τα κινήματα μπορούν να αποβούν νικηφόρα.

Οι εθνικές εκλογές της 16^ης Σεπτεμβρίου ανέδειξαν μια κυβέρνηση κοινωνικής μειψηφίας 42%, μια αξιωματική αντιπολίτευση βυθισμένη σε μια δομική κρίση, μια αριστερά ενισχυμένη στο σύνολό της όπου αθροιστικά τα ποσοστά της είναι από τα υψηλότερα την τελευταία 20ετία, και παράλληλα την πρώτη είσοδο ακροδεξιού κόμματος στη Βουλή μεταπολιτευτικά. Σε περιόδους κοινωνικής όξυνσης όπως αυτή που βιώνουμε παρατηρείται ιστορικά μια πόλωση της κοινωνίας τόσο προς τα αριστερά όσο και προς τα δεξιά. Για το λόγο αυτό είναι κρίσιμο ως ΔΑΡΑΣ, και στο χώρο του Πανεπιστημίου που παρεμβαίνουμε, να αναχαιτίζουμε διαρκώς ακροδεξιές απόψεις που εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα στο δημόσιο λόγο προκειμένου να αποτρέψουμε την δημιουργία ενός ζωτικού χώρου που θα μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης αναπαραγωγής ρατσιστικών και φασιστικών προτύπων στο μέλλον.Οι συσσωρευμένες κινηματικές εμπειρίες που μας άφησε παρακαταθήκη το φοιτητικό κίνημα μας κάνει να πιστεύουμε ότι οι αντιθέσεις που υπάρχουν δημιουργούν ίσως ένα πολιτικό σκηνικό ευνοϊκότερο για την συγκρότηση ενός ενιαίου πανεκπαιδευτικού μετώπου που παλεύει για την προάσπιση και διεύρυνση του δημόσιου αγαθού, τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της.

Η Νέα Δημοκρατία, από τις πρώτες εβδομάδες της δεύτερης αυτής τετραετίας επιχειρεί να ανοίξει το ζήτημα του Ασφαλιστικού προωθώντας μεταρρυθμίσεις που πλήττουν τη γενιά των σημερινών 40άρηδων, τη γενιά των 500^ων ευρώ, και κυρίως τους αυριανούς εργαζόμενους. Αυτό σε συνάρτηση με τον συνεχιζόμενο αγώνα των φοιτητών/τριών δημιουργεί ύστερα από πολλά χρόνια μια συγκυρία όπου το εργατικό κίνημα μπορεί και είναι αναγκαίο να συνδεθεί με το φοιτητικό σε ενιαία αγωνιστική συμπόρευση, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ισχυρών κοινωνικών αντιστάσεων απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Και αυτό όχι με όρους απλής αλληλεγγύης, αλλά ακριβώς γιατί οι σημερινοί φοιτητές είναι οι αυριανοί εργαζόμενοι που καλούνται να επιβιώσουν σε καθεστώς επισφάλειας, ελαστικών σχέσεων εργασίας και διαρκούς επανακατάρτισης. Σε κάθε περίπτωση, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δεν μπορεί να ιδωθεί ξεκομμένα από τη νεοφιλελεύθερη επίθεση σε κεκτημένα κοινωνικά δικαιώματα, όπως το ασφαλιστικό, και τις νέες εργασιακές σχέσεις.

Παράλληλα, ο νέος προϋπολογισμός του 2008, <<το εθνικό ζήτημα μείζονος σημασίας>> που επικαλέστηκε η Νέα Δημοκρατία για να προσφύγει στις κάλπες, προβλέπει ότι οι δαπάνες για την παιδεία θα ανέρχονται μόλις στο 3% επί του ΑΕΠ. Δεν πρέπει να μας διαφύγει βέβαια, το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μιλούσε για το 5% από το 2004. Το νέο σχέδιο του προϋπολογισμού φανερώνει με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο ότι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας αποσκοπεί στην περαιτέρω υποβάθμιση του δημόσιου τομέα εν γένει και στη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, πολιτική προοπτική που είχε ξεκινήσει και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Συμπερασματικά μπορούμε να σημειώσουμε ότι στρατηγική επιλογή του νεοφιλελευθερισμού είναι η παράδοση των δημόσιων αγαθών (παιδεία, υγεία κλπ) στο κεφάλαιο.

Το πανεκπαιδευτικό κίνημα ήρθε αντιμέτωπο και με την καταστολή. Άμεσα με την αστυνομική βία, με προσαγωγές, προληπτικές συλλήψεις, χρήση χημικών και ξυλοδαρμούς. Έμμεσα μέσω των ΜΜΕ, τα οποία λειτουργώντας ως φερέφωνο της κυβέρνησης, συκωφαντούσαν το φοιτητικό κίνημα, αποσιωπώντας τις αιχμές του, προβάλλοντας, σχεδόν αποκλειστικά, μεμονωμένα χαρακτηριστικά.

Σε αυτό το αναδιατεταγμένο πολιτικό σκηνικό οφείλουμε να εξετάσουμε τις νέες συνθήκες που επικρατούν στο εκπαιδευτικό πεδίο.

Η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, κάτω από το μανδύα της μετριοπάθειας, προέβη σε τρεις πρώτες <<αναγνωριστικές>> κινήσεις: 1) την απόσυρση του βιβλίου της Ιστορίας 2) την επιβράδυνση των διαδικασιών για την αναθεώρηση του άρθρου 16 και 3) την αναστολή εφαρμογής ορισμένων σημείων του νόμου-πλαισίου.

Όσον αφορά ειδικά το νόμο-πλαίσιο σε αρκετά τμήματα και σχολές έχει ήδη αρχίσει η εφαρμογή διατάξεών του. Ας αναφερθούμε απλά στην εν μέσω θέρους άρση του Ασύλου στο ΑΕΙ του Ηρακλείου, την περικοπή δωρεάν συγγραμμάτων στο ΠΑΜΑΚ, τις διαγραφές φοιτητών στη Θράκη (που απλά κόλλησαν στη γραφειοκρατία), στα συνεχή προβλήματα ασύλου στο ΑΠΘ και στην υιοθέτηση της αξιολόγησης στα ΤΕΙ Καβάλας ως προϋπόθεση για την χρηματοδότηση του ιδρύματος. Μπορούμε, λοιπόν, εύκολα να συμπεράνουμε ότι στο εσωτερικό των σχολών η εφαρμογή του βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη.

Η νομοθετική δραστηριότητα της κυβέρνησης στον τομέα της παιδείας που θέτει ως στόχο την μετατροπή των τεχνολογικών και πανεπιστημιακών ιδρυμάτων σε πειθαρχημένα εκπαιδυτήρια, συνεχίστηκε με τα νομοσχέδια που αφορούν την έρευνα και τα μεταπτυχιακά. Τα δύο αυτά νομοσχέδια κινούνται στην ίδια λογική και είναι σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Μπολόνια και της Λισαβόνας. Αναφορικά με το νομοσχέδιο για την έρευνα, αυτό προβλέπει τη δυνατότητα της κυβέρνησης να χρηματοδοτεί κατά προτεραιότητα ερευνητικά προγράμματα με προφανή στόχο να ορίζει η ίδια ποια από αυτά θα πραγματοποιούνται και ποια όχι.

Το μοντέλο λοιπόν που προωθείται από την κυβέρνηση είναι το ακόλουθο: Έχουμε από τη μία τα δημόσια ερευνητικά ινστιτούτα που ελέγχονται από διοριζόμενα μέλη του ΔΣ και απειλούνται συνεχώς από τη διακοπή χρηματοδότησης. Την ίδια στιγμή που η χρηματοδότηση της έρευνας ανέρχεται μόλις στο 0,55% επί του ΑΕΠ, η κυβέρνηση προσπαθώντας να μεταθέσει τις ευθύνες της ως προς αυτό, καταθέτει νομοσχέδιο για να αντιμετωπίσει δήθεν διοικητικές δυσλειτουργίες στα ερευνητικά προγράμματα. Αυτά λειτουργούν με σκοπό τη μεγιστοποίηση του επιχειρηματικού κέρδους μέσω της απευθείας συμμετοχής εκπροσώπων επιχειρήσεων στη διοίκηση των Δημόσιων Ερευνητικών Ινστιτούτων. Στην περίπτωση που αυτός ο σκοπός δεν εκπληρώνεται τότε το Υπουργείο Παιδείας μπορεί να στραφεί στα ιδιωτικά ερευνητικά κέντρα (έμμεση κρατική χρηματοδότηση).

Όσον αφορά δε το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά αυτό ορίζει ότι μόνο ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα ανά τμήμα θα χρηματοδοτείται από το κράτος. Εάν το τμήμα επιθυμεί να πραγματοποιεί κι άλλα θα πρέπει να στραφεί σε χορηγούς ή στην επιβολή διδάκτρων. Επίσης για την ίδρυση Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών θα είναι απαραίτητη η αντιστοίχηση των μαθημάτων με συγκεκριμένες πιστωτικές μονάδες, ενώ ορίζεται η αξιολόγηση ως απαραίτητη προϋπόθεση τόσο για την ίδρυση όσο και για τη λειτουργία των Προγραμμάτων αυτών. Ουσιαστικά λοιπόν η έρευνα φεύγει από τα μεταπτυχιακά και πάει στα Ερευνητικά Πανεπιστημιακά Ινστιτούτα όπου θα είναι ελεγχόμενη από την κυβέρνηση.

Τα δύο αυτά νομοσχέδια αποσκοπούν σύμφωνα με την κυβέρνηση στον συνδυασμό της έρευνας και της ανάπτυξης της χώρας, η οποία αντιμετωπίζεται ως κοινωνικά-ιδεολογικά ουδέτερη, στην ουσία όμως μιλάμε κυρίως για την εφαρμοσμένη, καθώς η βασική έρευνα δεν χρηματοδοτείται, και οι μεταπτυχιακές σπουδές μετατρέπονται σε εμπόρευμα και ανταλλάξιμες μονάδες για νέους και νέες που θέλουν να προσληφθούν στο δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ.

Οι εξελίξεις στο χώρο της εκπαίδευσης έφεραν στο προσκήνιο και την ισοτίμηση των πτυχίων των δημόσιων πανεπιστημίων και κυρίως των ΤΕΙ με αυτά των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών. Από τις 20/10 η κοινοτική οδηγία για την αναγνώριση των ΚΕΣ δεσμεύει τη χώρα μας να εναρμονιστεί. Αυτό σηματοδοτεί την αναγνώριση αυτών των κολλεγίων ως πανεπιστήμια και ΤΕΙ δηλαδή την προσπάθεια αναθεώρησης του αρ. 16 επί της ουσίας. Η ισοτίμηση των τίτλων αυτών θα λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης μεταξύ των ΚΕΣ και των δημοσίων ανώτατων ιδρυμάτων και θα ανοίξει τον δρόμο για τη λειτουργία των τελευταίων με κριτήρια αγοράς. Τα πτυχία μας θα υποβαθμίζονται καθώς τα κέντρα αυτά ακολουθούν ένα υπερεξειδικευμένο πρόγραμμα σπουδών, οδηγώντας στην απόκτηση τίτλων σπουδών-πτυχίων που παράγουν αποφοίτους αυστηρώς καταρτισμένους, με σπασμένα επαγγελματικά δικαιώματα από τη στιγμή που αναγνωρίζονται ως ισότιμα με αυτά των συγκεκριμένων ιδιωτικών δομών εκπαίδευσης. Ακόμα συντελείται ένα σημαντικό βήμα για τη διαδικασία διάσπασης των πτυχίων μας σε δύο κύκλους με στόχο τον ακόμα μεγαλύτερο κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων και κατά συνέπεια των συλλογικών διεκδικήσεων. Τελικός στόχος των νεοφιλελεύθερων επιλογών στην εκπαίδευση είναι η παραγωγή αποφοίτων που θα διαθέτουν ένα συνοθήλευμα δεξιοτήτων και όχι μια σφαιρική και κριτικήαντίληψη ενός γνωστικού αντικειμένου, είναι το μοντέλο εργαζόμενου ευέλικτου - απασχολήσιμου χωρίς δυνατότητα να διεκδικεί τα δικαιώματά του. Αυτό έχει ως συνέπεια να παρουσιάζεται ως αναγκαιότητα η συνεχής κατάρτιση εργαζομένων μέσω των ΙΔΒΕ.

Λαμβάνοντας υπόψη μας όλα τα παραπάνω καθώς και τις εξελίξεις στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με τις καταλήψεις στα σχολεία οφείλουμε να εξετάσουμε και τους στόχους του φοιτητικού κινήματος για το χρόνο που έρχεται.

ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Το μετεκλογικό σκηνικό θέτει νέα καθήκοντα και δεδομένα για τη δημιουργία ενός ενιαίου πανεκπαιδευτικού μετώπου. Παράλληλα με τις απτές υλικές του νίκες το φοιτητικό κίνημα κατάφερε εδώ και δύο χρόνια να βρίσκεται η παιδεία στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό και να καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την πολιτική επικαιρότητα.

Επομένως, όπως ήδη αναφέραμε, οι στόχοι του πανεκπαιδευτικού κινήματος οφείλουν να οριοθετηθούν εκ νέου. Πρώτο ζήτημα που μπαίνει είναι το μπλοκάρισμα και η απόσυρση του νέου νόμου-πλαισίου καθώς και η κατάργηση των ΚΕΣ. Εδώ θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι οι νέοι/νέες που επιλέγουν να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους στα ΚΕΣ δεν αποτελούν τους εχθρούς ή αντιπάλους μας, αφού και οι ίδιοι είναι θύματα αυτού του αντιεκπαιδευτικού συστήματος και της βάσης του 10. Οι νίκες του φοιτητικού κινήματος που ήδη σημειώθηκαν πρέπει να τονιστούν και να αποτελούν σημείο αναφοράς για τους αγώνες που έρχονται, αφού δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι οι συλλογικοί αγώνες μπορούν να πετύχουν σημαντικές νίκες.

Επίσης, το ζήτημα του ενιαίου συντονισμού βρίσκεται ξανά μπροστά μας. Του συντονισμού τόσο στο εσωτερικό του φοιτητικού κινήματος όσο και με τις υπόλοιπες εκπαιδευτικές δυνάμεις. Η έλλειψή του οδήγησε σε αδυναμία σύμπλευσης φοιτητών και καθηγητών στα όργανα συνδιοίκησης με αποτέλεσμα και την αδυναμία μπλοκαρίσματος της εφαρμογής του νόμου-πλαισίου.

Ως πρώτο στόχο οφείλουμε να θέσουμε την επανενεργοποίηση των Φοιτητικών Συλλόγων μέσω των Γενικών Συνελεύσεων με σκοπό την πολιτική αντιπαράθεση και αναμέτρηση του αγωνιστικού μπλοκ με τις αντιδραστικές δυνάμεις. Αποτελεί βέβαια πραγματικότητα ότι σημαντικό κομμάτι του κόσμου απέχει προς στιγμήν από τις συλλογικές διεργασίες και λόγω του ότι η τελευταία εξεταστική περίοδος ήταν προβληματική, κυρίως σε σχολές με ισχυρές συντηρητικές πλειοψηφίες που θέλησαν να καλλιεργήσουν ένα τιμωρητικό κλίμα ρεβανσισμού. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να προσαρμοστεί η τακτική μας στις νέες αιχμές που ορίζει η συγκυρία και να δημιουργήσουμε τους όρους αναζωπύρωσης, προωθώντας και θετικά αιτήματα που απαντούν στις καθημερινές ανάγκες του φοιτητή/τριας. Επιπλέον, θα πρέπει να μπλοκάρουμε κάθε προσπάθεια εφαρμογής του νέου νόμου-πλαίσιο και μέσα από τα όργανα συνδιοίκησης, τις συγκλήτους και τις γενικές συνελεύσεις τμημάτων με κινηματικούς όρους.

Τέλος οφείλουμε να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την ανασυγκρότηση ενός ενιαίου πανεκπαιδευτικού μετώπου το οποίο θα είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει τις νέες κυβερνητικές επιλογές. Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να <<παγώσει>> τις κινητοποιήσεις για να στραφεί σε άλλα μέτωπα, όπως το ασφαλιστικό.

Αριστερή Ενότητα

Η διαδικασία του μεγαλειώδους φοιτητικού κινήματος 2006-07, μας οδήγησε στην εξαγωγή, εκτός των άλλων, του συμπεράσματος ότι μόνο οι ενωτικοί αγώνες γύρω από τα κοινά επίδικα μπορούν να είναι ενωτικοί και νικηφόροι. Ως Δίκτυο Αυτόνομων Ριζοσπαστικών Αριστερών Σχημάτων συγκροτήσαμε μαζί με άλλες συλλογικότητες, ανεξάρτητα σχήματα της Αριστεράς αλλά και ανένταχτους αγωνιστές και αγωνίστριες την Αριστερή Ενότητα. Η Αρ.Εν. δημιουργήθηκε με στόχο την ανασύνθεση της φοιτητικής αριστεράς. Το νέο αυτό πολιτικό μόρφωμα δεν έχει στόχο να εξαλείψει τις ιδεολογικές διαφορές, ούτε να θίξει την αυτονομία κάθε συλλογικότητας, αλλά να ορίσει τα κοινά επίδικα πάνω στα οποία η αριστερά θα κινηθεί ενωτικά και θα βοηθήσει να εκφραστούν τα μεγάλα και μαζικά κινήματα. Λειτουργούμε από κοινού ανά σχολή, ανά πόλη και πανελλαδικά με διήμερα συντονιστικά, με κοινές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, κοινά πλαίσια, πρωτοβουλίες και εκδηλώσεις. Στα πρώτα βήματα λειτουργίας της Αρ.Εν είναι λογικό να εμφανίζονται κατά τόπους σε διάφορες σχολές ανά την Ελλάδα κάποια προβλήματα και δυσλειτουργίες. Αυτά έχουν να κάνουν και με τον τρόπο της αρχικής συγκρότησής της και με το γεγονός ότι οι συνιστώσες που συμμετέχουν σε αυτό το εγχείρημα έχουν διαφορετικό τρόπο λήψης αποφάσεων και λειτουργίας. Όμως ας μην ξεχνάμε ότι η Αρ.Ε. συγκροτείται από δυνάμεις που προέρχονται από διαφορετικούς και ετερόκλητους ιστορικά και πολιτικά χώρους. Εξάλλου και η συζήτηση για τις δομές του Δικτύου πάνω σε πραγματικά πολιτικά επίδικα κράτησε χρόνια. Προφανώς η ξεχωριστή και διακριτή ιδεολογική ταυτότητα της Αρ.Εν. δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθεί μηχανιστικά, με μόνη τη δημιουργία της, αλλά απαιτούνται συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Μια τέτοια πρωτοβουλία είναι η διαρκής ζύμωση στο εσωτερικό του ΔΑΡΑΣ αναφορικά με την Αρ.Εν. που έλειψε σε αυτήν την πρώτη φάση και σε αυτό οφείλονται μια σειρά δυσλειτουργιών και παραλείψεων. Επίσης επειδή η σύσταση της Αρ.Εν. αποτέλεσε τη αποκρυστάλλωση κινηματικών διεργασιών οφείλουμε διαρκώς να αναζητούμε τις νέες αιχμές της συγκυρίας πάνω στις οποίες θα επικαιροποιείται το ζήτημα της ενότητας στη δράση, τόσο των δυνάμεων της Αρ.Εν. όσο και της αριστεράς συνολικότερα.

Αυτό το ενωτικό εγχείρημα της αριστεράς δεν αποτελεί μόνο μια εκλογική συγκόλληση. Δημιουργεί πολύ καλές προοπτικές για τη μελλοντική παρέμβασή μας μέσα στις σχολές και θεωρούμε ότι τέτοια ενωτικά μετωπικά εγχειρήματα πρέπει να επιχειρηθούν σε άλλους κοινωνικούς χώρους (π.χ εργασία)

Συνεπώς πρέπει να επιδιώκουμε και να παίρνουμε πρωτοβουλίες που θα αποσκοπούν στη δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης και συντροφικότητας μέσα από κοινές δράσεις στους κοινωνικούς αγώνες και συλλογικές διαδικασίες. Ιδιαίτερα σε όποιες σχολές υπάρχουν όλες οι συνιστώσες της Αριστερής Ενότητας.

Είναι στο χέρι της Αριστεράς που ρισκάρει και τολμά, είναι στο χέρι όλων μας εν τέλει το ποτάμι αυτό που συναντήσαμε στους δρόμους να συνεχίσει να ρέει για καιρό, να συγκλονίσει, να συγκινήσει και να κατακτά.

Γιατί αν όχι εμείς τότε ποιοι

αν όχι τώρα τότε πότε

Ψήφισμα για το θέμα της μεταπτυχιακής φοιτήτριας Μπέτυς Μπαζιάνα

Πάτρα, 22-10-2007 ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ & ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΠΑΝ. ΠΑΤΡΩΝ

Την Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007 στις 9.00 π.μ. εκδικάζεται ενώπιον του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πατρών η ποινική δίωξη σε βάρος του Αν. Καθηγητή του τμήματος κ. Λυμπερόπουλου (Εργαστήριο Ενσύρματης Τηλεπικοινωνίας - ΕΕΤ) για την κατ’ εξακολούθηση υπεξαίρεση των αμοιβών της συναδέλφου κ. Μπαζιάνα (πρώην μεταπτυχιακής φοιτήτρια του τμήματος) κατά την εκτέλεση ερευνητικού έργου στα πλαίσια της διδακτορικής της διατριβής. Ο πλήρης φάκελος της υπόθεσης διαβιβάστηκε με την υπ’ αρ. 741/17-10-2005 απόφαση του Μον. Πρωτοδικείου στην Εισαγγελία Πατρών και επιπλέον ζητείται «…η περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης, αφού δεν μπορεί να αποκλειστεί a priori η τυχόν τέλεση και άλλων αυτεπαγγέλτως διωκόμενων αξιόποινων πράξεων κατά της ιδιοκτησίας και της περιουσίας κατά την διαχείριση και πληρωμή των αμοιβών για το ερευνητικό πρόγραμμα και για άλλα συναφή προγράμματα του Πανεπιστημίου Πατρών». Η ποινική δίωξη σε βάρος του κ. Λυμπερόπουλου, συνεκδικάξεται με αυτήν σε βάρος της συναδέλφου κ. Μπαζιάνα για υπεξαίρεση ενός σκληρού δίσκου. Η ποινική αυτή δίωξη ασκήθηκε από την Εισαγγελία Πατρών με βάση το υπ’ αρ. 12896/3-8-2005 έγγραφο του Πανεπιστήμιο Πατρών, με το οποίο διαβιβάστηκε το πόρισμα της Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης (Ε.Δ.Ε.) που διενεργήθηκε από το Πανεπιστήμιο ύστερα από την καταγγελία του κ. Λυμπερόπουλου εναντίον της κ. Μπαζιάνα για υπεξαίρεση του σκληρού δίσκου. Η υπόθεση αυτή έχει απασχολήσει στο παρελθόν όχι μόνο το Σύλλογό μας, αλλά και άλλους Συλλόγους Προπτυχιακών Φοιτητών του Παν. Πατρών και άλλων Α.Ε.Ι., το Σύλλογο Μεταπτυχιακών Φοιτητών του Παν. Πατρών, το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Τεχνολογίας Η/Υ, τη Σύγκλητο και το Πρυτανικό Συμβούλιο του Παν. Πατρών, το Σύλλογο Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.) του Παν. Πατρών και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (Π.Ο.Σ.Δ.Ε.Π.), που με ανακοινώσεις τους ζήτησαν την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης. Η κ. Μπαζιάνα εκπονούσε τη διδακτορική της διατριβή την περίοδο 1999-2002 υπό την επίβλεψη του κ. Λυμπερόπουλου, στα πλαίσια της οποίας συμμετείχε σε ερευνητικό πρόγραμμα που χρηματοδοτούσε ο Ο.Τ.Ε. με επιστημονικό υπεύθυνο τον κ. Λυμπερόπουλο. Τον Ιούνιο του 2002 ο κ. Λυμπερόπουλος αρνήθηκε να αναγνωρίσει το επιστημονικό της έργο στο ερευνητικό πρόγραμμα, αναγκάζοντας την να διακόψει τη διατριβή της. Τον Οκτώβριο 2002, η κ. Μπαζιάνα ζήτησε τη διαγραφή της προκειμένου να ξεκινήσει νέα διατριβή στο Ε.Μ.Π., αφού προηγουμένως είχε πάρει εγκωμιαστικές συστατικές επιστολές από τον κ. Λυμπερόπουλο. Ταυτόχρονα με αιτήσεις της στην Επιτροπή Ερευνών ζήτησε να ενημερωθεί για τις αμοιβές της ως ερευνήτρια στο πρόγραμμα του Ο.Τ.Ε., οι οποίες εκκρεμούσαν. Προκειμένου να μην ενημερωθεί για την τύχη των επιταγών της, ο κ. Λυμπερόπουλος την κατηγόρησε το Νοέμβρη 2002 ότι δήθεν παρακρατά εξοπλισμό του Ε.Ε.Τ. (το σκληρό δίσκο) και παρακώλησε τη διαγραφή της μέχρι το Μάρτη 2003, εκβιάζοντας την να αποσύρει τις αιτήσεις της προς την Επιτροπή Ερευνών. Μετά από επίμονες προσπάθειες και αφού αναγκάστηκε να αποστείλει στην Επιτροπή Ερευνών εξώδικο, προκειμένου να ενημερωθεί για τις επιταγές που είχαν εκδωθεί σε διαταγή της για την συμμετοχή της στο πρόγραμμα, η κ. Μπαζιάνα πληροφορήθηκε ότι: · Οι επιταγές για τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα, σύμφωνα με σχετικές συμβάσεις ερευνητή, είχαν εκδοθεί σε διαταγή της από την Επιτροπή Ερευνών και είχαν παραδοθεί στη γραμματέα του Κ. Κωστάκου και στον διοικητικό υπάλληλο κ. Δρακονταειδή. · Οι επιταγές αυτές είχαν εισπραχθεί παράνομα από τη γραμματέα του κ. Κωστάκου και τη σύζυγό του κ. Μανδέλλου. Παρόλο που όλα τα παραπάνω αποδεικτικά στοιχεία κατατέθηκαν στα πλαίσια της Ε.Δ.Ε. -και ενώ έχουν προκαλέσει την άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος του κ. Λυμπερόπουλου για την κατ’ εξακολούθηση υπεξαίρεση των αμοιβών της κ. Μπαζιάνα-, το πόρισμα της Ε.Δ.Ε. απαλλάσσει πλήρως τον κ. Λυμπερόπουλο σε μια προσπάθεια πρωτοφανούς συγκάλυψης της διαφθοράς στην οικονομική διαχείριση στο Παν. Πατρών. Αντίθετα, το πόρισμα της Ε.Δ.Ε. καταδικάζει την κ. Μπαζιάνα για την υπεξαίρεση του σκληρού δίσκου και διαβιβάζει την υπόθεση στην Εισαγγελία Πατρών, επιδεικνύοντας λυσσαλέα εκδικητικότατα στο πρόσωπο της συναδέλφου που δεν σιώπησε και τόλμησε να διεκδικήσει τις αμοιβές για το ερευνητικό έργο που προσέφερε, αποκαλύπτοντας το δίκτυο αλληλοσυγκάλυψης και διαπλοκής στο Παν. Πατρών. Είναι αποκαλυπτικό της διαπλοκής και αλληλο-συγκάλυψης ότι το πόρισμα της Ε.Δ.Ε. απαλλάσσει τον κ. Λυμπερόπουλο από την κατηγορία της συναδέλφου περί υπεξαίρεσης των αμοιβών της, με βάση τις καταθέσεις στην Ε.Δ.Ε. δύο αυτόκλητων και άμεσα εμπλεκόμενων ψευδομαρτύρων τον Απρίλιο 2005, πολύ αργότερα από τα γεγονότα, και ενώ αυτοί δεν έχουν καταθέσει ποτέ ως τότε σε κανένα αρμόδιο πανεπιστημιακό ή δικαστικό όργανο: 1. της συζύγου του κ. Λυμπερόπουλου, κ. Μανδέλλου που εμφανίζεται ως επιστημονική συνεργάτιδα του Ε.Ε.Τ. και δηλώνει ψευδώς ότι παρέδωσε στην κ. Μπαζιάνα τα ποσά των επιταγών 2. του κ. Κωτσόπουλου, καθηγητή του τμήματος, ο οποίος δηλώνει ψευδώς αυτόπτης μάρτυρας της παράδοσης των χρημάτων στην κ. Μπαζιάνα. Αποκαλυπτικό της σκηνοθεσίας της δήθεν παράδοσης στη συνάδελφο των ποσών των επιταγών είναι η κατάθεση στον Πταισματοδίκη Πατρών στις 3-5-2007 (6 χρόνια μετά!!!!), ως μάρτυρα υπεράσπισης του κ. Κωστόπουλου σε σχετική μήνυση της συναδέλφου, του παντελώς άσχετου κ. Δ. Γουδέβενου, εμπόρου της Πάτρας που συνεργάζεται με το ΕΕΤ, ο οποίος δηλώνει ψευδώς ότι ήταν και αυτός αυτόπτης μάρτυρας!!!!!! Αναρωτιόμαστε, πόσα ακόμα άτομα από την κατάσταση μισθοδοσίας του ΕΕΤ θα ψευδομαρτυρήσουν, στην προσπάθειά τους να συγκαλύψουν τις οικονομικές παρανομίες του ΕΕΤ; Σημειώνεται ότι μέχρι σήμερα, κανένα δικαστήριο που εξέτασε την υπόθεση, ούτε το Μον. Πλημμελειοδικείο ούτε το Εφετείο Πατρών, δεν αποδέχθηκε την αβάσιμη και συκοφαντική κατηγορία του κ. Λυμπερόπουλου περί δήθεν παρακράτησης από την κ. Μπαζιάνα του σκληρού δίσκου. Ως Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Τεχνολογίας Η/Υ δηλώνουμε ότι παρακολουθούμε με ιδιαίτερη ανησυχία την εξέλιξη στη Δικαιοσύνη της σοβαρότατης υπόθεσης. Θεωρώντας, ότι η υπόθεση αυτή πλήττει καίρια την ακαδημαϊκή υπόληψη του τμήματος στο οποίο φοιτούμε, ενώ η παραβίαση θεμελιωδών αρχών της ακαδημαϊκής δεοντολογίας από καθηγητές του τμήματος διασύρει ολόκληρη την ακαδημαϊκή κοινότητα του Παν. Πατρών (θυμίζουμε ότι η σχετική υπόθεση έχει απασχολήσει τα τοπικά και τα αθηναϊκά ΜΜΕ και ότι επίσης έχει γίνει σχετική αναφορά στη Βουλή των Ελλήνων), ζητάμε:

· Να πάρει θέση ο Πρύτανης και η Σύγκλητος, διατάσσοντας επανεξέταση της υπόθεσης από το Παν. Πατρών για την καταδίκη των καθηγητών του τμήματος, που με τις πράξεις τους κατά τη διαχείριση των οικονομικών κονδυλίων, εκθέτουν συνολικά την ακαδημαϊκή κοινότητα.

· Να σταματήσει κάθε προσπάθεια ομοτιμοποίησης του κ. Κοκκινάκη (μέχρι πρότινος Διευθυντή του ΕΕΤ) με δεδομένη την εμπλοκή του στην υπόθεση (καταθέσεις στην ΕΔΕ, στα Δικαστήρια) και την προσπάθεια του να συγκαλύψει τις οικονομικές ατασθαλίες του ΕΕΤ. Η διάκριση του ομότιμου καθηγητή δεν ταιριάζει σε καθηγητές που εκμεταλλεύθηκαν τη θέση τους για να διαχειριστούν με έκνομο τρόπο την περιουσία του Πανεπιστημίου.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & ΤΥ

Όταν η ΚΝΕ κάνει ρεπορτάζ…η αλήθεια πάει εξορία

Όταν η ΚΝΕ κάνει ρεπορτάζ…η αλήθεια πάει εξορία

Η παρακάτω δήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Α. Αλαβάνου έγινε μετά τη σχετική του ερώτηση για το θέμα των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών.

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Α.Αλαβάνος έκανε την ακόλουθη δήλωση σχετικά με το πρόβλημα των ευρωπαϊκών πτυχίων από τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών:

«Ο Υπουργός Παιδείας κ.Ευθυμίου αυτοπαρουσιάζεται ως σταυροφόρος μιας αριστερής εκπαιδευτικής πολιτικής που αρνείται την αναγνώριση των τίτλων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων που δίνονται μέσα από τη συνεργασία τους με τα ιδιωτικά Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών στην Ελλάδα.

Με βάση την κοινοτική αρχή της «επικουρικότητας» το ποια εκπαιδευτικά ιδρύματα λειτουργούν σε κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανήκει στην απόλυτη αρμοδιότητα της εθνικής κυβέρνησης.

Τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών συνεργαζόμενα με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια λειτουργούν στην Ελλάδα μόνο και μόνο γιατί έχουν επίσημη άδεια με υπογραφή των Υπουργών Εμπορίου του ΠΑΣΟΚ. Στα περισσότερα μάλιστα από αυτά η υπογραφή είναι του νυν Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ κ.Χρυσοχοϊδη, από την εποχή που είχε διατελέσει Υπουργός Εμπορίου.

Από τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση έχει επιτρέψει τη λειτουργία των ΚΕΣ σε συνεργασία με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, η κοινοτική νομοθεσία επιβάλλει την αναγνώριση των πτυχίων. Αυτό έχει δηλωθεί επανειλημμένως από τον αρμόδιο Επίτροπο κ.Bolkenstein. Και ο Υπουργός Παιδείας γνωρίζει πολύ καλά ότι εκκρεμεί η διαδικασία παραπομπής της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο μόλις πριν λίγες μέρες καταδίκασε την Ιταλία για τον ίδιο λόγο.

Αν ήθελε η κυβέρνηση θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα με τον απλούστερο τρόπο. Ο σημερινός Υπουργός Εμπορίου κ.Τσοχατζόπουλος να άρει ή να μη ανανεώσει τις άδειες στα ΚΕΣ που έχουν την υπογραφή του κ.Χρυσοχοϊδη.

Η κυβέρνηση όμως δεν το κάνει. Προτιμά να παριστάνει ότι η αριστερά δεν γνωρίζει τι ποιεί η δεξιά. Προτιμά, μέσω του Υπουργείου Εμπορίου, να παριστάνει την «καλή» στους δεκάδες χιλιάδες γονείς που με σημαντικό τμήμα οικογενειακού προϋπολογισμού αγωνιούν να βρουν μια θέση σε κάποια μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση για τα παιδία τους. Και μέσω του Υπουργείου Παιδείας, να παριστάνει την «καλή» στους φοιτητές των κρατικών πανεπιστημίων και την επιστημονική κοινότητα, που αγωνιούν για την υπερπροσφορά στην αγορά εργασίας τους.

Αυτό δεν είναι πολιτική εκπαίδευσης. Είναι υποκρισία και δημαγωγία. Είναι σχιζοφρένεια, που αν δεν σταματήσει αμέσως, θα οδηγήσει όλους – γονείς, σπουδαστές, διδάσκοντες - στα ψυχιατρεία».

Προφανώς για την ΚΝΕ αυτές οι δηλώσεις ξεπουλούν τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, εξισώνουν τα τρίχρονα bachelor με τα πτυχία μας, και πρέπει να καταδικαστούν από όλους. Τα σχόλια αφήνονται στους φοιτητές και τις φοιτήτριες που ακούν τους συναδέλφους της ΚΝΕ να ρίχνουν λάσπη καθημερινά στην υπόλοιπη Αριστερά.