Φτάνει πια. Οι ανάγκες μας στο προσκήνιο…

Αμφιθέατρα ασφυκτικά γεμάτα, ελλείψεις σε εκπαιδευτικό υλικό και διδάσκοντες, ανεπάρκεια θέσεων στις εστίες, εντατικοποίηση ,υποβαθμισμένη σίτιση και στέγαση. Όλοι τα βιώνουμε καθημερινά. Παρόλα αυτά τα προβλήματα , το υπουργείο παιδείας πρωτοτύπησε και πάλι σε πρωτοβουλίες .
Συγκεκριμένα, λίγες μέρες πριν, ανακοινώθηκε επίσημα από το υπουργείο παιδείας , ανακατανομή στον αριθμό των εισακτέων σε ΤΕΙ και ΑΕΙ. Ο κ. Στυλιανίδης επισήμανε χαρακτηριστικά: «Τα κύρια χαρακτηριστικά της φετινής απόφασης είναι: Αυξάνεται ο συνολικός αριθμός εισακτέων σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ κατά 5% περίπου στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής ενθάρρυνσης για διευκόλυνση της πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Επίσης μειώνεται ο αριθμός εισακτέων στα μεγάλα Πανεπιστήμια Αθήνας και Θεσσαλονίκης κατά 10% περίπου και παραμένει σταθερός στα κεντρικά ΤΕΙ. Παράλληλα, αυξάνεται ο αριθμός εισακτέων στα περιφερειακά πανεπιστήμια κατά 25% περίπου και στα περιφερειακά ΤΕΙ κατά 6%».Εμάς ,όμως ,γιατί πρέπει να μας νοιάζει? Γιατί όλοι, και όχι μόνο εμείς, γνωρίζουν πως αύξηση των φοιτητών δεν συνοδεύεται ,και επισήμως, από τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους. Άραγε ,οι περισσότεροι εισαχθέντες σε ποια εργαστήρια θα διδαχτούν , σε ποια αμφιθέατρα θα παρακολουθήσουν ,ποια προνόμια στέγασης , σίτισης ,μετακίνησης θα απολαύουν ,τι στιγμή που ήδη με βάση τις υπάρχουσες υποδομές και την χρηματοδότηση ,δεν επαρκούν ούτε για τους τωρινούς φοιτητές ? Ασφαλώς και δεν καταδικάζουμε το να μπορούν όλο και περισσότεροι να συμμετέχουν στην ανώτερη κ ανώτατη εκπαίδευση ( πόσο μάλλον την ελεύθερη πρόσβαση που μπορεί να μας απαλλάξει από τον εξεταστικό παραλογισμό), αλλά θα πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύεται από αντίστοιχη χρηματοδότηση. Προφανώς , η κυβέρνηση στοχεύει στην είσοδο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στις σχολές «απ’την πίσω πόρτα», και στην σταδιακή συμμόρφωση της εκπαίδευσης στους νόμους της αγοράς.
Αξιοσημείωτο είναι ,ότι στα σχέδια του υπουργείου , για τα 2 πολυτεχνεία και τις υπόλοιπες 5 πολυτεχνικές σχολές της χώρας , είναι η μείωση της χρηματοδότησης κατά 25% ,ενώ παράλληλα θα αυξηθούν οι εισακτέοι . Εννοείται ,από αυτά ,ότι το υπουργείο σπρώχνει τις σχολές – φιλέτα (προκειμένου να επιβιώσουν κ να μην απαξιωθούν) , στην αγκαλιά της ιδιωτικής χρηματοδότησης – «έρευνας» , που έρχεται πλέον να ταιριάξει γάντι με τα 4ετη οικονομικά πλάνα που πρέπει ο manager κάθε σχολής να καταθέτει στο εξής. Άραγε, στραβός είναι ο γιαλός ?
Μάλλον όχι .Η κυβέρνηση αρμενίζει στραβά ,και μας το αποδεικνύει συνεχώς παίρνοντας μέτρα ,που απ’τη μια προσπαθεί να «στριμώξει» τις σχολές στην κατεύθυνση συμμόρφωσης προς το νέο νόμο-πλαίσιο ,και απ’την άλλη επιδιώκει να κρύψει το τέλμα της ελληνικής περιφέρειας, εξαγοράζοντας την σιωπή της , με περισσότερους φοιτητές- πελάτες. Ο Στυλιανίδης είπε: «Αυτό έχει σαν συνέπεια και το περιφερειακό πανεπιστήμιο να αποδυναμώνεται και να σβήνει σιγά-σιγά, χωρίς να μπορεί να δώσει και τα οφέλη που θα έπρεπε στην τοπική αγορά και την τοπική κοινωνία, αλλά και το κεντρικό να ζει μία κατάρρευση του συστήματός του, διότι όταν υπερφορτώνεται από μεγάλο αριθμό φοιτητών που απρόβλεπτα έρχονται αντιλαμβάνεστε ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει αποδοτικά το εκπαιδευτικό έργο». Γιατί είναι λάθος να θεωρούμε ότι η παιδεία στην Ελλάδα σήμερα είναι αυταξία , ότι εξυπηρετεί την κοινωνική πρόοδο ,ότι στοχεύει στην καλλιέργεια όσων την λαμβάνουν. Αντιθέτως ,είναι αυταπόδεικτο ,ότι οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις έκαναν τα πάντα ώστε να χειραγωγείται σύμφωνα με τις εκάστοτε ανάγκες για να μην αποτελεί εν δυνάμει κίνδυνο , αλλά και να είναι μοχλός ανάπτυξης σε περιοχές χωρίς άλλους παραγωγικούς πόρους. Μεταχειρίζονται, δηλαδή, τα πανεπιστήμια όπως ακριβώς τα στρατόπεδα, τις φυλακές ,τα ιδρύματα κτλ. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που ιδρύονται σχολές ακόμα και σε κωμοπόλεις ,χωρίς να υπάρχουν είτε οι κοινωνικές προϋποθέσεις είτε οι στοιχειώδεις υποδομές ,ούτε καν αίθουσες διδασκαλίας(βλ. ΤΕΙ Αμαλιάδας ,Αιγίου κ αρκετές άλλες).
Όπως, γίνεται εμφανές , οι προσπάθειες του υπουργείου όχι μόνο δεν σταμάτησαν με τον νόμο πλαίσιο, αλλά θα συνεχιστούν προς όλες τις πτυχές της ανώτατης εκπαίδευσης, και σε συνδυασμό με την αναθεώρηση του Άρθρου 16, σκοπεύουν να μετατρέψουν την παιδεία σε ένα απέραντο supermarket, που ο καθένας θα μπαίνει ,θα ψωνίζει γνώσεις και θα φεύγει. Ούτε λόγο για κριτική σκέψη ,κοινωνικοποίηση ,πολιτικοποίηση. Απέναντι σε όλα αυτά τα σχέδια, η απάντησή μας θα συνεχίσει να είναι ενωτικά αντισυστημική, αντινεοφιλελεύθερη, που θα πηγαίνει κόντρα στις λογικές του κέρδους, και στο επίκεντρό της θα θέτει την ανάγκη μας για ουσιαστική μόρφωση.